Łuszczyca - etiopatogeneza i leczenie

Łuszczyca (psoriasis) jest przewlekłą, nawrotową chorobą zapalno-proliferacyjną. Częstość występowania łuszczycy podlega znacznym wahaniom w populacji na świecie. Jest schorzeniem praktycznie nieznanym u Eskimosów grenlandzkich, występuje sporadycznie wśród Indian Ameryki Północnej, mieszkańców Dalekiego Wschodu, Ameryki Południowej i ludności Afryki Zachodniej, natomiast w populacji europejskiej i białych mieszkańców Stanów Zjednoczonych występuje z częstością ok. 1–3 proc., w równym stopniu u obu płci. Ocenia się, że spośród wszystkich osób zgłaszających się po poradę do dermatologa, 6–8 proc. cierpi na łuszczycę.
Istotą procesu jest nadmierna liczba podziałów komórkowych w warstwie podstawnej naskórka oraz przyspieszony, nieprawidłowy cykl dojrzewania keratynocytów. W obrębie skóry właściwej następuje nagromadzenie dużej liczby komórek zapalnych linii białokrwinkowej (limfocyty, monocyty, granulocyty), które aktywnie penetrują do naskórka. Obraz histopatologiczny wycinka ze zmian łuszczycowych jest charakterystyczny. Stwierdza się obecność parakeratotycznej warstwy rogowej (zawierającej resztki jąder komórkowych), a w jej obrębie ogniskową akumulację granulocytów obojętnochłonnych (tzw. mikroropnie Munro), brak warstwy ziarnistej, pogrubienie warstwy kolczastej oraz zwiększoną liczbę podziałów w obrębie warstwy podstawnej naskórka (ryc. 1. i 2.).
Szereg czynników wewnątrzustrojowych, jak również pochodzenia egzogennego, może wpływać na rozwój zmian chorobowych. Wśród nich na szczególne podkreślenie zasługują: podłoże genetyczne, infekcje, leki, sposób odżywiania, urazy mechaniczne i stresy psychiczne.


Czynniki genetyczne wywierają niewątpliwy, aczkolwiek nie do końca wyjaśniony wpływ na rozwój łuszczycy. Na podstawie badań genetycznych chorych z łuszczycą zwykłą wyróżnia się 2 typy schorzenia: I i II.


Typ I (młodzieńczy) ujawnia się zwykle przed 30. rokiem życia (10–25), cechuje się częstszym występowaniem choroby u innych członków rodziny, cięższym przebiegiem, skłonnością do zmian erytrodermicznych, gorszym rokowaniem, co do uzyskania dłuższych remisji oraz obecnością antygenu HLA Cw6 u ok. 80 proc. chorych. Prawdopodobieństwo zachorowania na łuszczycę u dziecka, jeżeli jedno z rodziców jest chore, wynosi ok. 25 proc.; w razie występowania choroby u obu rodziców prawdopodobieństwo wzrasta do ok. 70 proc. U bliźniąt jednojajowych,...


View full text...