Łuszczyca paznokci

Łuszczycowe zmiany paznokciowe występują u około 50% pacjentów z łuszczycą zwyczajną i powyżej 80% osób z łuszczycą stawową. Zmiany mogą mieć różnorodny charakter, z czego najczęściej występującymi i/lub stwarzającymi największe problemy dla pacjentów są: naparstkowanie, hiperkeratoza podpaznokciowa oraz onycholiza. Mogą one utrudniać wykonywanie nie tylko czynności dnia codziennego, ale nawet pracy zawodowej, a tym samym wpływać wybitnie niekorzystnie na jakość życia. Istnieją ponadto dane wskazujące na wyraźny związek między zmianami paznokciowymi i łuszczycą stawową. Związek ten zaznacza się zwłaszcza przy objęciu procesem zapalnym dystalnych stawów międzypaliczkowych. Nasilone zmiany paznokciowe wydają się jednym z głównych czynników ryzyka rozwoju łuszczycy stawowej. Stopień zajęcia paznokci określa się najczęściej za pomocą tzw. skali NAPSI, która pozwala na obiektywne porównanie skuteczności poszczególnych terapii. Jest to o tyle istotne, że dotychczas nie ma ujednoliconych metod leczenia przy tej lokalizacji łuszczycy. Wszystkie leki podawane ogólnie, zwłaszcza retinoidy, mogą powodować poprawę stanu paznokci. Badania kontrolowane nowych preparatów wskazują na znaczną skuteczność infliksymabu, a obserwacje kliniczne – również adalimumabu. Najczęściej jednak stosuje się preparaty miejscowe, z których najskuteczniejsze wydają się kortykosteroidy, zwłaszcza w iniekcjach domiejscowych, co może jednak łączyć się z istotnymi działaniami niepożądanymi. Bezpieczniejsze jest stosowanie miejscowych pochodnych witaminy D i witaminy A – kalcypotriolu i tazarotenu, ale ich skuteczność zależy w dużej mierze od sposobu aplikacji – pod okluzją czy bez okluzji, czy też w skojarzeniu z miejscowymi kortykosteroidami. Postępowanie u pacjentów z łuszczycą paznokci nadal pozostaje problemem

Nail psoriasis is observed in approximately 50% of patients with common psoriasis and over 80% of patients with psoriatic arthritis. Its clinical presentation may vary, but the most frequent and/or troublesome symptoms are pitting, subungual hyperkeratosis and onycholysis. Nail psoriasis has a very negative impact on quality of life. There are also data indicating a link between nail changes and psoriatic arthritis, particularly distal interphalangeal joint involvement. Persistent, severe nail changes seem to be one of the major predictors of psoriatic arthritis development. For evaluation of nail psoriasis severity the NASI scale was introduced. There are no recommended methods of treatment. Some improvement may be observed during therapy with all systemic drugs, mainly retinoids. Among new preparations controlled clinical trials confirm the efficacy of infliximab, and clinical observations of adalimumab. Nevertheless, the most frequently used are topical therapies. The most effective are topical corticosteroids, especially in periungual injections. However, this therapy may produce some severe side effects. Safer seems to be treatment with vitamin D and vitamin A derivatives calcipotriol and tazarotene, but their efficacy depends on method of application – with or without occlusion or combination with topical corticosteroids. Therefore managing patients with nail psoriasis remains a big problem