MOŻLIWOŚCI FARMAKOLOGICZNEGO WSPOMAGANIA LECZENIA NIESAMOBÓJCZYCH SAMOOKALECZEŃ U DZIECI I MŁODZIEŻY: PRZEGLĄD NARRACYJNY

Niesamobójcze samookaleczenia stanowią istotny klinicznie problem wśród dzieci i młodzieży, szczególnie w okresie globalnego wzrostu występowania zaburzeń psychicznych na całym świecie. Ponadto postrzegane są one również jako czynnik ryzyka zachowań samobójczych w przyszłości. Zasadne wydaje się zatem poszukiwanie skutecznych form ich leczenia. Stosowana psychofarmakoterapia może odegrać w tym procesie rolę wspomagającą. Niniejsza praca to narracyjny przegląd literatury podsumowujący doniesienia naukowe na temat możliwości farmakologicznego wspomagania leczenia niesamobójczych samookaleczeń u dzieci i młodzieży. Do wyszukiwania literatury wykorzystano internetowe bazy danych, uwzględniając oryginalne badania, artykuły przeglądowe i opisy przypadków. Istnieje wiele możliwych interwencji farmakologicznych, które mogą zmniejszyć częstość występowania niesamobójczych samookaleczeń. W ostrej fazie, z dobrym efektem klinicznym można zastosować leki przeciwhistaminowe i neuroleptyki. Z kolei w leczeniu długotrwałym najskuteczniejsze wydają się leki przeciwpsychotyczne drugiej generacji i potencjalnie naltrekson. Mimo, że oddziaływania psychoterapeutyczne są podstawową formą terapii niesamobójczych samookaleczeń, stosowana psychofarmakoterapia może wykazywać działanie addytywne w ograniczaniu częstości ich występowania. Niemniej jednak w większości przypadków ich stosowanie jest pozarejestracyjne i może być ograniczone występującymi działaniami niepożądanymi. Ponadto istnieje potrzeba potwierdzenia ich skuteczności w randomizowanych i długofalowych badaniach, aby uzyskać mocne dowody na zasadność ich powszechnego stosowania.

Non-suicidal self-injuries (NSSI) constitute a significant problem among children and adolescents, especially during the global burden of mental disorders worldwide. Moreover, such behaviors are perceived as a risk factor for the suicidal behaviors occurrence in the future. Thus, it would appear necessary to search for effective forms of their treatment. A pharmacological approach may play a supportive role. This study is a narrative review summarizing scientific reports on possible pharmacological support treatment of NSSI among children and adolescents. Internet scientific bases were searched for literature, including original research, review articles and case reports. There are many possible pharmacological interventions that may reduce the incidence of self-harm behaviors. Antihistamines and neuroleptics can be used successfully in the acute phase. In turn, second-generation antipsychotics and potentially naltrexone seem to be the most effective in long-term treatment. Although psychotherapy is the basic form of NSSI treatment, a psychopharmacological approach may play an essential role in reducing the incidence of self-harm behaviors. Nevertheless, the use of psychotropic medications is prohibited in most cases and may be limited due to their side effects. Moreover, there is a need to validate their efficiency in next studies to gather strong evidences concerning their widespread use.