MRI całego ciała u pacjentów z polimialgią reumatyczną może być przydatne w prognozowaniu przebiegu choroby i odpowiedzi na leczenie
Autor: Andrzej Kordas
Data: 17.11.2015
Źródło: Whole-body MRI of patients with polymyalgia rheumatica identifies a distinct subset with complete patient-reported response to glucocorticoids. Mackie SL, Pease CT, Fukuba E, Harris E, Emery P, Hodgson R, Freeston J, McGonagle D. Ann Rheum Dis. 2015 Dec;7
Polimialgia reumatyczna (PM) jest rozpoznaniem stawianym w oparciu o typowe objawy: bóle stawów obręczy biodrowej, barkowej, sztywność oraz dobrą odpowiedź na leczenie glikokortykosteroidami (GKS).
Grupa naukowców pod kierownictwem S.L. Mackie zaplanowała badanie z wykorzystaniem techniki obrazowania: rezonansu całego ciała, którego celem miało być udoskonalenie różnicowania PMR z reumatoidalnym zapaleniem stawów (RZS). Jednak w trakcie realizacji tego projektu zaobserwowali pewną zależność. Pacjenci z rozpoznaniem PMR, którzy w MR-całego ciała mieli obraz symetrycznych zmian zapalnych zlokalizowanych poza torebką stawową stanowili podgrupę chorych z dobrą odpowiedzią na leczenie GKS.
Badanie MR wykonano w grupie nieleczonych pacjentów z rozpoznaniem PMR (n=22) i RZS (n=16), oceny obrazu zmian zapalnych wielostawowoych dokonywało niezależnie dwóch radiologów. W leczeniu PMR stosowano GKS, pacjenci sami oceniali czy ich dolegliwości ustąpiły w trakcie trwania terapii, mediana czasu obserwacji to 2 lata.
Wśród 22 pacjentów z PMR, u 14 stwierdzono symetryczne zmiany zapalne poza torebką stawową, w okolicy panewki stawu biodrowego, krętarza większego, guza kulszowego i spoidła łonowego („extracapsular pattern of MRI”). Taki obraz zmian był związany z dobrą odpowiedzią na GKS, ponadto tą grupę charakteryzowały wyższe wartości CRP, Il-6, a w trakcie leczenia lepszy wynik w ocenie zmęczenia i sprawności. Tylko u 1/14 pacjentów można było zaprzestać terapii GKS w ciągu pierwszego roku choroby.
Autorzy pracy sugerują wyłonienie wśród pacjentów z PMR podgrupy ze zmianami zapalnymi zlokalizowanymi poza torebką stawową, jako najbardziej typowej i jednorodnej. Wskazują na dużą heterogenność obrazu klinicznego PMR, trudności diagnostyczne w tej jednostce, a proponowany podział przyrównują do rozróżniania RZS seropozytywnego i seronegatywnego.
Badanie zostało przeprowadzone na małej liczbie pacjentów, konieczne są zatem dalsze badania dotyczące m.in. roli MR całego ciała, a zwłaszcza uwidocznionych zmian zapalnych w okolicy miednicy w diagnostyce PMR w odniesieniu do obrazu klinicznego, parametrów stanu zapalnego oraz odpowiedzi na leczenie.
Badanie MR wykonano w grupie nieleczonych pacjentów z rozpoznaniem PMR (n=22) i RZS (n=16), oceny obrazu zmian zapalnych wielostawowoych dokonywało niezależnie dwóch radiologów. W leczeniu PMR stosowano GKS, pacjenci sami oceniali czy ich dolegliwości ustąpiły w trakcie trwania terapii, mediana czasu obserwacji to 2 lata.
Wśród 22 pacjentów z PMR, u 14 stwierdzono symetryczne zmiany zapalne poza torebką stawową, w okolicy panewki stawu biodrowego, krętarza większego, guza kulszowego i spoidła łonowego („extracapsular pattern of MRI”). Taki obraz zmian był związany z dobrą odpowiedzią na GKS, ponadto tą grupę charakteryzowały wyższe wartości CRP, Il-6, a w trakcie leczenia lepszy wynik w ocenie zmęczenia i sprawności. Tylko u 1/14 pacjentów można było zaprzestać terapii GKS w ciągu pierwszego roku choroby.
Autorzy pracy sugerują wyłonienie wśród pacjentów z PMR podgrupy ze zmianami zapalnymi zlokalizowanymi poza torebką stawową, jako najbardziej typowej i jednorodnej. Wskazują na dużą heterogenność obrazu klinicznego PMR, trudności diagnostyczne w tej jednostce, a proponowany podział przyrównują do rozróżniania RZS seropozytywnego i seronegatywnego.
Badanie zostało przeprowadzone na małej liczbie pacjentów, konieczne są zatem dalsze badania dotyczące m.in. roli MR całego ciała, a zwłaszcza uwidocznionych zmian zapalnych w okolicy miednicy w diagnostyce PMR w odniesieniu do obrazu klinicznego, parametrów stanu zapalnego oraz odpowiedzi na leczenie.
