Makrolidy, chinolony i amoksycylina/kwas klawulanowy w przewlekłym zapaleniu oskrzeli – metaanaliza

W artykule przedstawiono metaanalizę skuteczności i bezpieczeństwa stosowania makrolidów, chinolonów i amoksycyliny/klawulanianu w leczeniu chorych z ostrym bakteryjnym zaostrzeniem przewlekłego zapalenia oskrzeli (PZO).
PZO jest chorobą charakteryzującą się nawracającymi zaostrzeniami, w czasie których występuje nasilenie co najmniej jednego z następujących objawów duszności, kaszlu, produkcji wydzieliny lub ropnej plwociny. Zaostrzenia choroby istotnie wpływają na jej przebieg – przyspieszają tempo powstawania zaburzeń funkcji układu oddechowego, pogarszają jakość życia oraz znacząco zwiększają koszty leczenia choroby. Zaostrzenia przewlekłego zapalenia oskrzeli wymagające hospitalizacji są ponadto związane z 3-4-procentową śmiertelnością, a 50% chorych powraca do szpitala w ciągu 6 mies. po wypisie. Istotne znaczenie ma zatem prawidłowe leczenie zaostrzeń choroby.
Około 50% zaostrzeń PZO jest spowodowanych przez infekcje bakteryjne i tylko w tych przypadkach antybiotyki są skuteczne. Kontrowersyjne pozostaje pytanie, czy wybór antybiotyku ma wpływ na uzyskanie poprawy klinicznej. Według standardów kanadyjskich i brytyjskich, antybiotyki rekomendowane do leczenia zaostrzeń jako leki pierwszego rzutu to amoksycylina, trimetoprim/sulfametoksazol i doksycyklina. Wskazania te są obecnie jednak ograniczone w związku z szybkim narastaniem lekooporności bakterii najczęściej wywołujących zaostrzenia PZO (np. Haemophilus influenzae, Streptococcus pneumoniae, Moraxella catarrhalis). Badania kliniczne oceniające skuteczność stosowania antybiotyków o szerszym spektrum działania (np. azitromycyny, amoksycyliny/klawulanianu, chinolonów) wykazały większą skuteczność tych leków w stosunku do wymienionych w powyższych rekomendacjach.
W artykule przedstawiono metaanalizę, która objęła 19 randomizowanych badań klinicznych pochodzących z baz PubMed, Current Contents i Cochrane. W wyniku porównania rezultatów badań nie stwierdzono istotnych różnic w wynikach terapii ocenianych jako poprawa kliniczna między chorymi leczonymi makrolidem a chinolonem, a także między amoksycyliną/klawulanianem z chinolonem a amoksycyliną/klawulanianem z makrolidem. Porównano wyniki badań mikrobiologicznych przed i po leczeniu. Skuteczniejsze pod tym względem okazało się leczenie chinolonem w porównaniu z makrolidem. U chorych leczonych chinolonem nawroty zaostrzeń PZO po wyleczeniu wcześniejszego zaostrzenia były w czasie 26-tygodniowej obserwacji znamiennie...


Pełna treść artykułu...