Maxie C. Maultsby Jr.
1932–2016

W niedzielę 28 sierpnia 2016 r. w otoczeniu najbliższej rodziny – żony i córki – zmarł profesor Maxie C. Maultsby Jr., światowej sławy psychiatra, jeden z pionierów terapii poznawczo-behawioralnych, twórca popularnej w Polsce Racjonalnej Terapii Zachowania (RTZ), często stosowanej przez psychoonkologów. Profesor Maultsby jest autorem lub współautorem kilkudziesięciu publikacji naukowych, 12 książek tłumaczonych na wiele języków, kilkunastu rozdziałów książkowych oraz niezliczonej ilości artykułów popularnonaukowych. Otrzymał wiele nagród i wyróżnień za zasługi dla psychiatrii i psychoterapii, w tym najwyższe: Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego oraz Narodowego Towarzystwa Terapeutów Poznawczo-Behawioralnych za całokształt dokonań i dorobek życia zawodowego. Jego głównym zainteresowaniem było uczenie ludzi uwalniania samych siebie z cierpienia duchowego i emocjonalnego. Maultsby uważał, że u ludzi mających chemicznie i strukturalnie zdrowe mózgi większość cierpienia wypływa z wyuczonych nawyków emocjonalnych i utrzymywanych niezdrowych postaw, przekonań i myśli, więc interwencje psychoterapeutyczne mogą działać jedynie poprzez zmianę tych procesów poznawczych – RTZ odnosi się bezpośrednio właśnie do zmiany wspomnianych procesów.
Maxie Maultsby urodził się 24 kwietnia 1932 r. w Pensacola na Florydzie. Po ukończeniu Talladega College w Alabamie dostał stypendium na studia medyczne w prestiżowym Case Western Reserve University w Cleveland, Ohio, gdzie w 1957 r. otrzymał stopień doktora medycyny. Po ukończeniu stażu lekarskiego otworzył praktykę ogólną w Cocoa na Florydzie, a następnie w 1962 r. kontynuował pracę jako lekarz wojskowy Sił Powietrznych USA stacjonujących w Japonii i na Filipinach, otaczając opieką medyczną także rodziny lotników. Podczas swej pracy zauważył, że większość zgłaszających się do niego pacjentów miała somatyczne dolegliwości związane z nierozwiązanymi problemami emocjonalnymi czy psychicznymi. Dlatego też po czterech latach służby ukończył rezydenturę z psychiatrii ogólnej, a następnie psychiatrii dzieci i młodzieży na University of Wisconsin, gdzie został nauczycielem akademickim. Okres od ukończenia medycyny do 1970 r. to czas intensywnych studiów i inspiracji pracami m.in. Watsona i Rayner, Hebba, Łurii, Pawłowa, Skinnera, Rottera, Razrana, Lazarusa oraz Grace’a i Grahama. Dodatkowo podczas rezydentury dokształcał się w obszarze najnowocześniejszych wtedy metod psychoterapeutycznych u Josepha Wolpe, Wolfganga...


Pełna treść artykułu...