Menopauza u kobiet z cukrzycą

Kobiety chore na cukrzycę w okresie postmenopauzalnym narażone są na szczególnie wysokie ryzyko zgonu z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego. Z drugiej strony okres menopauzy to również okres największej zapadalności na cukrzycę u kobiet. Z badań amerykańskich wynika, że kobiety w wieku od 55 do 64 lat 2-krotnie częściej zapadają na cukrzycę typu 2 niż mężczyźni. Również obserwacje epidemiologiczne podkreślają, że to właśnie choroby układu krążenia stanowią główną przyczynę (ok. 80 proc.) zwiększonej umieralności w cukrzycy typu 2.




Miażdżyca u kobiet chorych na cukrzycę występuje z taką samą częstotliwością jak u mężczyzn, natomiast rokowanie w tej grupie chorych na cukrzycę w przypadku zawału mięśnia sercowego jest gorsze niż u mężczyzn. U kobiet predysponowanych do rozwoju cukrzycy dochodzi do nagromadzenia tkanki tłuszczowej (głównie trzewnej), która odgrywa istotną rolę w patogenezie insulinooporności. Obserwowane niekorzystne zmiany metaboliczne w okresie menopauzy wiążą się prawdopodobnie z wygasaniem funkcji jajnika i następowym zmniejszeniem produkcji estrogenów. Wykazano u kobiet po menopauzie stopniowe narastanie insulinooporności, wyrażające się w spadku ilości receptorów insulinowych, jak też zmniejszonej sekrecji insuliny przez trzustkę. Ponadto w badaniach prospektywnych zaobserwowano, że nagromadzenie trzewnej tkanki tłuszczowej znacznie zwiększa ryzyko zapadalności, jak też śmiertelności z powodu chorób układu krążenia.

Przez wiele lat chorym z cukrzycą nie podawano powszechnie wielu leków wpływających korzystnie na redukcję znanych czynników ryzyka choroby niedokrwiennej serca (leki obniżające stężenie cholesterolu, aspiryna, beta-blokery). Wynikało to z obaw o pogorszenie metabolizmu węglowodanów i nasilenia insulinooporności w tej grupie chorych, a tym samym pogłębienie istniejących już zaburzeń metabolicznych. Dopiero analiza dużych badań z ostatnich lat, w których uczestniczyli chorzy na cukrzycę, pozwoliła na szersze stosowanie leków zarówno w prewencji pierwotnej, jak i wtórnej choroby niedokrwiennej serca. W populacji chorych na cukrzycę modyfikacja znanych czynników ryzyka choroby niedokrwiennej serca przyniosła wymierne korzyści kliniczne, większe niż u chorych bez cukrzycy. Czy takie same korzyści przyniesie stosowanie hormonalnej terapii zastępczej (HTZ) u kobiet chorych na cukrzycę? Obecnie brak jest wieloletnich prospektywnych badań dotyczących stosowania...


View full text...