Miejsce nowych leków przeciwpadaczkowych w farmakoterapii padaczki

Farmakoterapia stanowi podstawowy, jakkolwiek nie jedyny, aspekt postępowania leczniczego, które jest niezbędne u chorych na padaczkę. Żaden ze stosowanych dotychczas leków przeciwpadaczkowych nie ma zdolności hamowania procesu epileptogenezy. Leki te, działające objawowo, mogą znosić całkowicie lub ograniczyć liczbę napadów, jednak nie eliminują zmian organicznych w układzie nerwowym, stanowiących podłoże schorzenia, jak również wtórnie i tylko w ograniczonym stopniu wspomagają niwelowanie szeregu problemów psychospołecznych i innych, dotyczących ogólnie pojmowanej zmiany jakości życia w następstwie choroby.





Uwolnienie chorego od napadów jest podstawowym celem leczenia, jednak skuteczność leków jest w tym względzie ograniczona; rezultat pełnej remisji choroby udaje się osiągnąć u 50 proc. pacjentów w trakcie stosowania pierwszego wybranego leku w monoterapii, którą zaleca się jako najbardziej wskazaną metodę leczenia. Ok. 30 proc. pacjentów wymaga leczenia skojarzonego dwoma lub trzema lekami równocześnie, a jednak większość z nich, tj. ok. 25 proc., nadal nie uzyskuje zadowalającej poprawy, pomimo stosowania różnych połączeń leków, tworząc tym samym grupę chorych z tzw. padaczką lekooporną [1]. Dla tej, całkiem licznej grupy pacjentów, która wykazuje brak zadowalającej reaktywności w stosunku do dostępnych obecnie leków alternatywą pozostaje możliwość tradycyjnego leczenia operacyjnego lub leczenia poniekąd zabiegowego, tj. stałej stymulacji nerwu błędnego w połączeniu z równoczesnym podawaniem leków lub też w ostateczności oczekiwanie, iż w najbliższej przyszłości opracowane zostaną nowe leki o większej skuteczności, co jest nadzieją realną, bowiem wiele nowych preparatów znajduje się obecnie w fazie badań klinicznych oraz przedrejestracyjnych.
Większość chorych na padaczkę cierpliwie znosi trudy przewlekłego leczenia, o ile jest przekonana, że dzięki przyjmowaniu leków ryzyko wystąpienia napadu znajdować się będzie pod kontrolą oraz że leczenie nie wpłynie negatywnie na samopoczucie i nie pogorszy codziennej aktywności, zgodnie z podstawowym celem, dla którego podejmowana jest farmakoterapia, tj. no seizures, no side-effects. Dobra tolerancja leku stanowi więc drugi istotny wyznacznik skutecznej farmakoterapii padaczki, a jak dowodzą badania przeprowadzone u chorych z padaczką nowo zdiagnozowaną, niepowodzenia w leczeniu częściej są następstwem odstawienia leku z powodu wystąpienia...


Pełna treść artykułu...