Miejsce terapii omalizumabem w leczeniu spontanicznej pokrzywki przewlekłej. Seria przypadków i przegląd piśmiennictwa

Wprowadzenie
Etiopatogeneza pokrzywki jest złożona. Aktualne wytyczne zalecają algorytm leczenia tej choroby, w którym trzecim wyborem jest omalizumab.

Cel pracy
Ocena skuteczności klinicznej omalizumabu u pacjentów z pokrzywką.

Opis przypadku
Trzy pacjentki leczono omalizumabem z powodu spontanicznej pokrzywki przewlekłej, opornej na standardowe schematy leczenia. Całkowite stężenie IgE oznaczane u pacjentów w trakcie terapii omalizumabem w pierwszym przypadku utrzymywało się pierwotnie na niskim poziomie, natomiast w czasie kontynuacji terapii wzrosło czterokrotnie. W drugim przypadku początkowo zaobserwowano blisko dwukrotne zmniejszenie stężenia całkowitego IgE, następnie wzrosło ono 1,5-krotnie.

Wnioski
Otrzymane dane potwierdzają wysoką skuteczność terapii omalizumabem u pacjentów z spontaniczną pokrzywką przewlekłą. Obserwowano szybkie i całkowite lub prawie całkowite ustąpienie objawów pokrzywki w czasie leczenia.



Introduction
Urticaria is an etiopathologically complex disease. Current guidelines recommend an algorithm for urticaria treatment, which includes omalizumab as third line treatment.

Objective
To evaluate clinical efficacy of omalizumab in patients with urticaria.

Case report
Three women were treated with omalizumab for spontaneous chronic urticaria, resistant to standard therapy patterns. The concentration of total IgE determined in patients during omalizumab therapy in the first case was originally maintained at a low level, while during the continuation of the treatment it increased four times. In the second case, originally a near 2-fold decrease of total IgE concentration was observed, then it increased 1.5 times.

Conclusions
The obtained data confirm a high efficacy of omalizumab therapy in patients with spontaneous chronic urticaria. Fast and complete or nearly complete resolution of urticaria symptoms was observed during the treatment.