Migotanie przedsionków – od wyboru strategii postępowania do włączenia skutecznego leczenia

Strategie postępowania

Przywrócenie i utrzymanie rytmu zatokowego

Leczenie zaburzenia rytmu serca, jakim jest migotanie przedsionków (atrial fibrillation – AF), zależy od wielu czynników, m.in. od stanu klinicznego pacjenta i przyczyn wystąpienia arytmii, nasilenia objawów, obecności chorób towarzyszących oraz etiologii AF. Pierwszym elementem w toku leczenia chorego z migotaniem przedsionków jest wybór jednej z dwóch strategii leczenia: przywrócenie i utrzymanie rytmu zatokowego lub kontrola częstotliwości rytmu serca. Niezależnie od tego, według której strategii prowadzi się leczenie, należy zwrócić uwagę na terapię przeciwzakrzepową w profilaktyce powikłań zakrzepowo-zatorowych. W świetle najnowszych badań wydaje się jednak, że u chorych z napadowym migotaniem przedsionków złożony punkt końcowy obejmujący śmiertelność, udar, zator obwodowy, krwawienie i hospitalizacje występował istotnie rzadziej przy zastosowaniu strategii walki o utrzymanie rytmu zatokowego [1].
Eksperci Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (European Society of Cardiology – ESC) zalecają przede wszystkim, aby utrzymać rytm zatokowy u młodych chorych z objawami związanymi z AF, u których nie wyklucza się przezskórnej ablacji. Kolejną grupę pacjentów stanowią osoby z wtórnym do skorygowanej przyczyny migotaniem przedsionków (np. niedokrwienie miokardium, nadczynność tarczycy). Ostatnia grupa to osoby z objawami migotania przedsionków i cechami niewydolności serca związanymi bezpośrednio z napadem AF. Staranie o przywrócenie i utrzymanie rytmu zatokowego jest też ze wszech miar uzasadnione w przypadku chorych, u których wystąpił pierwszy w życiu napad lub napad taki istotnie zaburza hemodynamikę, a także u pacjentów młodych, aktywnych i bez nadciśnienia. Pozostałe przypadki obejmują niskie ryzyko wystąpienia proarytmii, dobrą tolerancję leków antyarytmicznych, niepowiększony przedsionek oraz krótkotrwałe (do 1 roku) migotanie przedsionków [2]. W utrzymaniu rytmu zatokowego skuteczne są zarówno leki, kardiowersja, jak i ablacja, natomiast w szczególnych przypadkach stosowane są zabiegi chirurgiczne. Głównym celem postępowania u pacjentów z AF jest złagodzenie objawów klinicznych oraz zapobieganie powikłaniom związanym z tą arytmią. Powyższe cele terapeutyczne można osiągnąć, zwłaszcza w przypadku pierwszych napadów nowo rozpoznanego AF. Zapobieganie powikłaniom związanym z AF polega na leczeniu przeciwzakrzepowym, kontroli częstotliwości rytmu...


View full text...