Migotanie przedsionków w praktyce lekarza rodzinnego

Migotanie przedsionków (MP) jest najczęstszą tachyarytmią w praktyce lekarza rodzinnego. Częstość występowania MP rośnie wraz z wiekiem. Z tego powodu arytmia ta zwana jest arytmią dziadków. Wśród osób powyżej 70. roku niemal co dziesiąty ma MP przedsionków. Średni wiek pacjenta z MP wynosi 75 lat, a prawie 70 proc. chorych z MP jest w wieku 65–85 lat. Wydłużenie średniej życia i starzenie się populacji oraz wzrost przeżywalności pacjentów z chorobami serca prowadzi paradoksalnie do stałego wzrostu zapadalności na MP.






Zmiany hemodynamiczne wywołane przez MP wynikają z utraty zsynchronizowanego z czynnością komór skurczu przedsionków, nieregularnej i często nadmiernie szybkiej czynności komór. Skutkiem tych zmian jest zmniejszenie rzutu serca, szczególnie u chorych z upośledzonym napełnianiem lewej komory, nadciśnieniem tętniczym, zwężeniem lewego ujścia żylnego, kardiomiopatią przerostową i restrykcyjną. Stale utrzymująca się wysoka częstość komór (>130/min) może prowadzić do odwracalnej tachykardiomiopatii obejmującej mięsień przedsionków i komór. Towarzysząca w tych przypadkach niewydolność serca może być skutkiem, a nie przyczyną MP.
Ze zmienionych warunków hemodynamicznych i faktu niemiarowej czynności serca wynika większość dolegliwości zgłaszanych przez chorych. Ponad 60 proc. chorych zgłasza duszność, ok. 53 proc. uczucie kołatania serca, u ponad 40 proc. występuje szybkie męczenie się. Jedna czwarta pacjentów uskarża się na bóle w klatce piersiowej i zawroty głowy, u 3 proc. występują omdlenia. Pacjenci często zgłaszają więcej niż jeden objaw. Epizody MP mogą być również bezobjawowe. Ten sam pacjent może mieć napady MP objawowe i bezobjawowe. Ok. 80 proc. pacjentów zgłasza liczne dolegliwości wywołane MP i z tego powodu często szuka pomocy lekarskiej. Z ww. przyczyn pacjenci z MP mają znacznie upośledzoną jakość życia, porównywalną z chorymi przewlekle na ciężką niewydolność serca lub niedawny zawał serca. Jeszcze znaczniejsze upośledzenie jakości życia występuje u pacjentów z napadowym MP.
Wystąpienie MP sprzyja powikłaniom zatorowo-zakrzepowym. Tworzeniu się skrzeplin sprzyja zmniejszenie prędkości przepływu i zastój krwi w lewym przedsionku i jego uszku oraz zaburzenia w układzie krzepnięcia i fibrynolizy towarzyszące chorobie. W MP 5-krotnie wzrasta ryzyko udaru mózgu u pacjentów z MP bez choroby reumatycznej i 17-krotnie u pacjentów z MP i chorobą...


Pełna treść artykułu...