Molsydomina w farmakoterapii stabilnej dławicy piersiowej

Marek Kośmicki

ISSN: 1505-8409

Przewodnik Lekarza/Guide for GPs

Bieżący numer Archiwum O czasopiśmie Suplementy Bazy indeksacyjne Kontakt Zasady publikacji prac

Wyszukiwanie

1/2001
vol. 4

Poleć ten artykuł:

Wyślij znajomemu

Skopiuj link:

Udostępnij:

streszczenie artykułu:

Molsydomina w farmakoterapii stabilnej dławicy piersiowej

Marek Kośmicki

Przew Lek 2001, 4, 1/2, 52-55

Data publikacji online: 2003/09/02

Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie

Molsydomina działa poprzez tlenek azotu (NO). Jednak w odróżnieniu od azotanów – bardziej znanych nitrowazodylatatorów, uwalnia NO bezpośrednio i nie wymaga obecności pośredników biochemicznych. Skuteczność przeciwdławicowa molsydominy oparta jest, podobnie jak azotanów, na rozszerzaniu naczyń: żylnych, co daje redukcję obciążenia wstępnego, a także tętniczych– redukcję obciążenia następczego. W efekcie zostaje przywrócona zakłócona w niedokrwieniu równowaga pomiędzy podażą i zapotrzebowaniem mięśnia sercowego na tlen. Uważa się, że molsydomina nie daje tolerancji, co jest mankamentem organicznych azotanów. Najczęściej zaleca się stosowanie molsydominy raz/dobę (na noc), w celu zabezpieczenia przerwy nocnej w podawaniu azotanów długo działających metodą przerywaną. Nie zaleca się stosowania podjęzykowego molsydominy w celu przerwania bólu dławicowego, ponieważ początek działania leku jest opóźniony w stosunku do potrzeby klinicznej, wymagającej niemal natychmiastowej skuteczności. Molsydomina – nieco uboższa krewna organicznych azotanów, zachowała miejsce pomocniczego leku wieńcowego o działaniu hemodynamicznym.

Historia molsydominy liczy ok. 30 lat

Molsydomina jest lekiem znacznie młodszym od zbliżonych do niej azotanów organicznych, z którymi często się ją porównuje. Historia azotanów rozpoczyna się w I poł. XIX w. w Europie, natomiast molsydomina została wprowadzona do kliniki pod koniec lat 70. XX w. przez grupę badaczy japońskich [Takeshita A, Nakamura M, Matsuguchi H, Kuroiwa A, Tanaka S, Kukuchi Y. Long-lasting effect of oral Molsydomine on exercise performance. A new antianginal agent. Circulation 1977; 55, 401]. Nieco wcześniej opisano jej działanie w eksperymencie zwierzęcym [Takenaka F, Takeya N, Ishihara T. Effects of N-ethoxycarbonyl-3-morpholinosydnonimine (SIN-10) on the cardiovascular system. Jpn J Pharmacol 1970, 20, 253]. Początkowo zakładano, że znajdzie zastosowanie jako lek hipotensyjny, jednak obecnie zaleca się molsydominę jako pomocniczy lek przeciwdławicowy, chociaż nie należy lekceważyć jej działania obniżającego ciśnienie tętnicze, szczególnie jeżeli jest stosowana w wyższych dawkach [Kikuchi K, Hirata M, Nagaoka A. Hypotensive action on N-ethoxycarbonyl-3-morpholinosydnonimine (SIN 10). Jpn J Pharmacol 1970; 20, 102].

Mechanizmy działania...

Pełna treść artykułu...