Myocardial perfusion in cardiovascular magnetic resonance

Wstęp

Przepływ krwi w prawidłowych tętnicach wieńcowych wzrasta wraz z wykonywanym wysiłkiem lub w wyniku innego obciążenia organizmu (np. stres, wyziębienie). Wzrost przepływu w tętnicach wieńcowych w sytuacji obciążenia jest określany jako rezerwa wieńcowa (ang. coronary flow reserve – CFR) i mierzony jako stosunek maksy­malnego przepływu krwi w obciążeniu do przepływu krwi w spoczynku:

przepływ wieńcowy w obciążeniu / przepływ wieńcowy w spoczynku = CFR.

W prawidłowych warunkach CFR osiąga wartość powyżej 2, co oznacza, że wzrost przepływu krwi w naczyniu wieńcowym w obciążeniu jest co najmniej dwukrotny w porównaniu z przepływem w spoczynku.

Jeśli zmiana miażdżycowa w tętnicy wieńcowej powoduje istotne hemodynamicznie zwężenie, to rezerwa wieńcowa obniża się poniżej 2 i w obszarze mięśnia serca zaopatrywanym przez tę tętnicę ujawnia się ubytek perfuzji. Nieprawidłowa perfuzja mięśnia sercowego ma wartość prognostyczną w ocenie choroby naczyń wieńcowych i duże znaczenie w rozważaniu wskazań do rewaskularyzacji [1, 2].

Rezonans magnetyczny serca (ang. cardiovacular magnetic resonance – CMR) jest jedną z metod nieinwazyjnej oceny perfuzji mięśnia serca – metodą młodszą w porównaniu ze scyntygrafią perfuzyjną, pozytonową tomografią emisyjną (PET) czy oceniającą funkcjonalne skutki zaburzeń perfuzji echokardiografią z dobutaminą. Jednak to właśnie badanie CMR pozwala na obrazowanie perfuzji mięśnia serca z wyższą niż inne metody rozdzielczością przestrzenną i bez towarzyszącego promieniowania joni­zującego. Udowodniono również, że ocena perfuzji w MR charakteryzuje się wysoką czułością i swoistością w porównaniu z metodą referencyjną – PET [3].

Metody oceny perfuzji mięśnia sercowego w rezonansie magnetycznym serca

Pierwsze przejście paramagnetycznego środka kontrastowego przez mięsień serca, czyli tzw. first pass CMR

Jest to najbardziej rozpowszechniona technika obrazowania perfuzji serca w CMR [4]. Badanie polega na ocenie wzmocnienia intensywności sygnału w czasie pierwszego przejścia środka kontrastowego przez mięsień serca, czyli przepływu krwi ze środkiem kontrastowym z tętnic wieńcowych do mikrokrążenia. Paramagnetyczny środek kontrastowy skraca czas relaksacji T1, czyli im więcej środka kontrastowego wpływa do mikrokrążenia wieńcowego z krwią tętniczą, tym większa jest intensywność sygnału w danym segmencie mięśnia lewej komory serca....


View full text...