Nadciśnienie tętnicze 2003

W kwietniu br. Europejskie Towarzystwo Nadciśnienia Tętniczego (ESH) i Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne (ESC) opublikowały wspólne wytyczne postępowania w nadciśnieniu tętniczym [1]. Z kolei w maju 2003 r. ukazał się 7. Raport Narodowego Komitetu powołanego w USA do prewencji, wykrywania i leczenia nadciśnienia tętniczego (JNC VII) [2]. Można sądzić, że nieprzypadkowo stanowiska te poprzedzały XIII Kongres Europejskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego, który odbył się w czerwcu 2003 r. w Mediolanie. Niniejszy artykuł ukaże się przed VII Kongresem Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Warto ten fakt wykorzystać do rozpoczęcia szerokiej dyskusji na temat wyżej wymienionych opracowań, szczególnie w odniesieniu do warunków polskich. Obydwa stanowiska, amerykańskie i europejskie, zostaną niebawem przetłumaczone i opublikowane in extenso w Polsce. W niniejszym doniesieniu chcemy zwrócić uwagę na to, co wydaje się w nich istotne dla lekarzy pierwszego kontaktu, by w ten sposób zachęcić do zapoznania się z najnowszymi zaleceniami w dziedzinie nadciśnienia tętniczego. O aktualności zagadnienia świadczy fakt, że pojawiło się już pierwsze opracowanie na ten temat - raport JNC VII z komentarzem Sznajdermana i Januszewicza [3].



W medycynie - co jest ważne - dokonuje się obecnie wtórna integracja. Przed ponad pół wiekiem, dzięki postępowi technicznemu zaczęła powstawać medycyna specjalistyczna. Z klasycznej interny wyodrębniły się wtedy nowe specjalności, w tym kardiologia. Nowoczesna diagnostyka kardiologiczna powstała dzięki konstrukcji aparatów elektrokardiograficznych, następnie rozwojowi echokardiografii. Szerokie wprowadzenie defibrylacji i kardiowersji spowodowały konieczność organizowania oddziałów intensywnego nadzoru kardiologicznego. Towarzyszył temu szybki rozwój kardiologii inwazyjnej i kardiochirurgii. Przed rokiem Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne obchodziło 50-lecie pierwszego kongresu.

Nadciśnienie tętnicze jako zagadnienie naukowe i praktyczne, zaczęło wyodrębniać się w 1. połowie XX w., kiedy po wprowadzeniu aparatów do nieinwazyjnych pomiarów ciśnienia stwierdzono, że jest to częste zjawisko chorobowe i narasta z wiekiem. W latach 20. XX w. firmy ubezpieczeniowe udowodniły, że ludzie z nadciśnieniem tętniczym żyją krócej. Zauważono, że chorobie tej częściej towarzyszą zawały serca, udary mózgu czy niewydolność nerek. Najpierw największą uwagę przykładano do diagnostyki nadciśnienia...


Pełna treść artykułu...