Nadciśnienie tętnicze powikłane niewydolnością serca – czy zmienić leczenie?

Nadciśnienie tętnicze jest poważnym problemem klinicznym. Szczególnie istotnym staje się ze względu na fakt, że razem z chorobą niedokrwienną serca jest odpowiedzialne za ok. 60 proc. przypadków przewlekłej niewydolności serca. Głównym czynnikiem prowadzącym do niewydolności serca jest przerost mięśnia lewej komory. Podstawowym zadaniem w leczeniu chorych na nadciśnienie tętnicze powikłane niewydolnością serca jest normalizacja ciśnienia krwi, zahamowanie przerostu lewej komory, a w razie jego stwierdzenia uzyskanie regresji przerośniętego serca. W leczeniu niewydolności serca powstającej na podłożu nadciśnienia tętniczego ważne jest zarówno postępowanie niefarmakologiczne, jak i terapia farmakologiczna. Podstawową rolę pełnią beta-blokery, inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę, leki moczopędne, rośnie znaczenie leków blokujących receptor dla angiotensyny II, ważna jest też rola antagonistów wapnia – pochodnych dwuhydropirydyny.

Arterial hypertension is now one of the most serious clinical problems. Essential hypertension with ischemic heart disease is responsible for about 60% cases of chronic heart failure (CHF). The main factor, which is leading to the heart failure, is the left ventricle hypertrophy. Fundamental task in the treatment of CHF is normalizing the blood pressure. This approach may prevent or lead to regression the left ventricle hyperotrophy. In the treatment of CHF in the course of arterial hypertension both not pharmacological and pharmacological action is important. The main role belongs to beta-blockers, ICE-inhibitors, diuretics, blockers of angiotensine II receptors and also calcium antagonists (derivative dihydropiridine).