Nadciśnienie tętnicze u chorego w wieku podeszłym - zasady postępowania

Autorzy ostatnio opublikowanego raportu Światowej Organizacji Zdrowia dotyczącego czynników ryzyka podkreślają, że nadciśnienie tętnicze jest na trzecim miejscu spośród wszystkich przyczyn zgonów na świecie. W Polsce badania epidemiologiczne wskazują, że choroba ta występuje u ok. 46 proc. mężczyzn
i 36 proc. kobiet, przy czym podobnie jak w innych krajach notuje się istotny wzrost częstości choroby nadciśnieniowej z wiekiem [1]. W polskim badaniu NATPOL II z 1997 r., gdzie za kryterium przyjęto
RR≥140/90 mmHg lub leczenie hipotensyjne, stwierdzono nadciśnienie tętnicze u 81 proc. kobiet
i 66 proc. mężczyzn w grupie wiekowej powyżej
64. roku życia [2]. Podobne wyniki uzyskano
w Stanach Zjednoczonych w badaniu NHANES III,
w którym nadciśnienie stwierdzono u 4 proc. osób
w wieku 18–19 lat i u 65 proc. powyżej 80. roku życia. W najstarszej grupie wiekowej choroba nadciśnieniowa występowała o 14,2 proc. częściej
u kobiet niż u mężczyzn [3]. W wieku podeszłym ponad połowę wszystkich przypadków stanowi izolowane nadciśnienie skurczowe (ok. 62–67 proc.), postać skurczowo-rozkurczowa 27–30 proc.,
a najrzadziej występuje nadciśnienie rozkurczowe
(2–9 proc.).




Liczne badania epidemiologiczne wykazały, że podwyższone ciśnienie tętnicze u osób starszych wiąże się z większym
ryzykiem wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych i incydentów naczyniowo-mózgowych, a skuteczne leczenie hipotensyjne istotnie zmniejsza umieralność z przyczyn sercowo-naczyniowych i liczbę udarów.
U osób w wieku podeszłym wiele czynników może utrudniać prawidłowe rozpoznanie i efektywne leczenie nadciśnienia tętniczego. Są to m.in. zwiększona sztywność naczyń i zmiany miażdżycowe, upośledzenie funkcji baroreceptorów, zaburzenia metaboliczne, zaburzenia czynności nerek i wątroby, liczne choroby współistniejące oraz polipragmazja. W rezultacie prowadzi to do częstszego występowania ortostatycznych spadków ciśnienia, upośledzenia metabolizmu leków i interakcji lekowych, doprowadzających do niepowodzeń w postępowaniu leczniczym lub wystąpienia objawów ubocznych.
Wartości ciśnienia skurczowego (SBP) i rozkurczowego (DBP) u obu płci rosną do ok. 55. roku życia, w późniejszym okresie tendencję wzrostową obserwuje się tylko dla wartości SBP, przy braku przyrostu DBP, co w konsekwencji doprowadza do podwyższenia wartości...


Pełna treść artykułu...