Nadciśnienie tętnicze u dzieci i młodzieży - leczenie

Jeszcze do lat 70. XX w. panował ogólnie przyjęty
pogląd, że nadciśnienie tętnicze jest chorobą ludzi
dorosłych i poza przypadkami stosunkowo rzadkich wad wrodzonych, nie stanowi problemu diagnostyczno-terapeutycznego w wieku rozwojowym oraz nie wiąże się z ryzykiem rozwoju choroby nadciśnieniowej
w przyszłości. Takie stanowisko poparte było
występowaniem powikłań narządowych nadciśnienia tętniczego dopiero w wieku dorosłym. Ponadto, niezbyt dobrze poznane mechanizmy regulujące przepływ
tkankowy i brak norm ciśnienia tętniczego w zależności od wieku i parametrów antropometrycznych dziecka, uniemożliwiał prawidłową interpretację pomiarów [1]. Dostrzeżenie problemu nadciśnienia tętniczego w wieku rozwojowym nastąpiło, gdy opublikowano wyniki
badań epidemiologicznych obejmujących również
populacje dziecięce. Dodatkowymi argumentami
przemawiającymi za rozwojem zaburzeń regulacji
ciśnienia tętniczego już w dzieciństwie były obserwacje wskazujące na zależność między wysokością ciśnienia tętniczego w dzieciństwie i w wieku dorosłym, związek wysokości ciśnienia tętniczego z urodzeniową masą
ciała oraz dziedziczenie wysokości ciśnienia tętniczego.




Znajomość rozkładu populacyjnego wartości ciśnienia tętniczego, zależności między metodyką badania a wynikiem pomiaru oraz czynników ryzyka sercowo-naczyniowego, umożliwiły ustalenie zasad rozpoznawania i leczenia nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży [2–4]. W Polsce badania nad nadciśnieniem tętniczym u dzieci i młodzieży zostały zainicjowane w końcu lat 70. przez prof. Teresę Wyszyńską, która w Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie zorganizowała i prowadziła jedyny w kraju specjalistyczny ośrodek hipertenologii dziecięcej, zajmujący się diagnostyką i leczeniem wszystkich postaci nadciśnienia tętniczego.
Ciśnienie tętnicze jest zmienną ciągłą. Dlatego pojęcie normy w odniesieniu do ciśnienia tętniczego jest arbitralne. Dla osób dorosłych górne granice prawidłowego ciśnienia tętniczego ustalono w oparciu o ocenę ryzyka rozwoju powikłań sercowo-naczyniowych nadciśnienia. Dlatego przyjęcie zbyt wysokiej wartości ciśnienia tętniczego za górną granicę normy spowoduje, że duża część osób z wartościami ciśnienia tętniczego poniżej wartości uznanej za normę, ale zagrożonych wystąpieniem powikłań sercowo-
-naczyniowych, nie będzie leczona. Z kolei ustalenie zbyt niskiej...


Pełna treść artykułu...