Nadciśnienie wewnątrzgałkowe związane z torbielowatością ciała rzęskowego i tęczówki pseudoplateau iris – opis przypadku

INTRODUCTION

Until recently, cysts of the iris and ciliary body were recognized as a rare disease entity [1]. At present, primary cysts are increasingly detected in routine examinations – in 34.4% of patients with a shallow anterior chamber and 54.3% of the general population [2].
Iris and ciliary body cysts can be divided into primary and secondary types. Primary cysts arise from the epithelium or the stroma of the iris. Cysts originating from the stroma are unilateral, solitary, large in size, smooth-walled, and located in the inferior quadrants [2]. Primary epithelial cysts are the most common form of this pathology [3, 4], and arise spontaneously from the pigment epithelium [5, 6]. Typically, they are found in the inferior and temporal parts of the iris and the ciliary body [6, 7]. On ultrabiomicroscopy (UBM), they have thin walls [3-5, 7] and, depending on their location, show high or low echogenicity. Hyperechoic lesions are located in the inferior, temporal and inferotemporal regions, while hypoechoic cysts are found in the inferior, nasal and inferonasal quadrants [6]. Secondary cysts may develop as a result of prolonged use of miotics, injuries, tumor metastases, or may be associated with parasitic infections [3, 5, 8].
Iris and ciliary body cysts pose a diagnostic challenge, being difficult to detect in routine practice on slit lamp or gonioscopy examination [1, 5]. The diagnosis requires an UBM examination to evaluate anatomical relationships between visualized structures and determine the presence of infiltration or inflammation [2]. After cyst detection on UBM, it can be differentiated from tumors including iris melanoma, medulloepithelioma or adenoma of the iris pigment epithelium [2, 5].
Iris and ciliary body cysts can lead to corneal edema, uveitis, impaired visual acuity, focal cataract or glaucoma [2,4]. However, the vast majority have a mild course and do not require treatment [1, 2, 5, 6, 8, 9]. By displacing the iris, they can cause “pseudoplateau iris” (PPI) either with or without filtration angle closure [3, 4, 10, 11]. For the diagnosis of PPI, visualization of cysts at the iridociliary sulcus is necessary. Pseudoplateau iris is a rare condition that is frequently difficult to distinguish from plateau iris (PI), though the latter has a different underlying mechanism from PPI, and the diagnosis is based on the anterior position of the ciliary body which peripherally abuts the iris; a narrow (<10 degrees) or closed angle for at least 180 degrees, and the positioning of the anterior portion of the iris anteriorly to the scleral spur [11]. Closed-angle glaucoma can develop when the area of filtration angle closure exceeds 180 degrees [5]. This mechanism may be common among young people and children with secondary angle closure [3, 12].
Diagnostic issues related to iris and ciliary body cysts are an interesting topic that is rarely discussed in the literature. To highlight the condition, the authors present an ophthalmic case report of a 41-year-old female patient with a diagnosis of bilateral cysts of the iris and ciliary body.

CASE REPORT

The case report concerns a female patient who had undergone multiple ophthalmic consultations for glaucoma and intracranial hypertension associated with ocular hypertension, and a characteristic appearance of the bulbar conjunctiva in both eyes, with dilated, tortuous, corkscrew-shaped conjunctival vessels resembling a “medusa head” (Figure 1A, B).
The patient’s medical history showed the following comorbidities: stage 3 endometriosis, diverticular disease, ovarian cysts, and breast fibroids. The woman’s family history was significant for cancer (grandmother: colorectal cancer, grandfather: prostate cancer) and rheumatoid arthritis (nephew). Laboratory tests confirmed the presence of the HLA B-27 antigen, and the patient’s ophthalmic examination revealed a bulge in the iris of the left eye at 3:30 o’clock together with paralimbally dilated corkscrew-shaped episcleral blood vessels. Ocular oncological diagnostic evaluation consisted of slit-lamp examination, gonioscopy, OCT of the anterior segment of the eye and, most importantly, UBM, which ruled out iris malignancy.
Predominant clinical manifestations included frequent headaches and conjunctival congestion of both eyes, more prominent in the left eye. A Doppler ultrasound showed an increase in systolic velocity in the ophthalmic artery of the left eye and disturbed venous flow in the central retinal vein (CRV) and central retinal artery (CRA), more prominent on the left, with an increase in vascular resistance in the CRA and PCAs (posterior ciliary arteries). A contrast-enhanced magnetic resonance imaging (MRI) examination confirmed segmental dilatation of the sphenoparietal sinus on the left, and ruled out thrombotic and postinflammatory lesions in the cavernous sinus and the orbital region. Subsequent ophthalmic follow-up examinations revealed periodic significant increases in intraocular pressure (IOP), with mean values ranging from approximately 27.6 mmHg to 30 mmHg in the right and left eyes. A follow-up Doppler ultrasound confirmed previously identified abnormalities in the retrobulbar circulation. Subsequent cerebrovascular arteriography ruled out intracranial vascular pathologies. A later UBM examination showed a shallow anterior chamber with a narrow, beak-like, slit-shaped filtration angle, open around the entire circumference. Numerous small and sparse medium-sized cysts were identified between the ciliary processes in both eyes.
The largest iris cyst was visualized in the posterior chamber of the right eye at 11:00 o’clock (Figure 2).
Because of persistently elevated IOP levels, conservative treatment (Monoprost) was initiated, but without achieving a desirable reduction in IOP. Subsequently, timolol was added to therapy with good results. A UBM examination performed after two years showed a further increase in the number of cysts, varying in size, abutting the base of the iris around the entire circumference. The filtration angle had an irregular appearance and it was narrow over most of the circumference, closed in some sections. At the time of the evaluation, topical treatment (-blocker) was effective: IOP in the right eye was 16.8 mmHg, and in the left eye 17.2 mmHg (measured with PASCAL Dynamic Contour Tonometer in the Topcon DC-3 system). A concurrent Doppler ultrasound showed normalized blood flow velocity, though with persistently elevated blood flow resistance (RI 1.0). Ophthalmological evaluation for glaucoma revealed no abnormalities (Figures 3A, B, 4).

DISCUSSION

Since ocular hypertension associated with iris and ciliary body cysts is a rare occurrence, and the differentiation and diagnosis may pose difficulties, no universally recognized treatment algorithm exists.
Kunimatsu et al. found no evidence for a link between an increased prevalence of cysts and sex or refractive defects of vision. Of the 116 subjects studied, iris cysts were present in 63 individuals (54.3%). Men and women accounted for 60.8% and 49.2% of the study group, respectively. Iris cysts were more common in patients in the 2nd and 3rd decades of life (73.1% and 80%, respectively). The size of the cyst was found to decrease with age [6, 8]. Monocular and binocular cysts were detected in 16.4% and 44.8% of cases, respectively. The location and size of the cysts were similar [6].
No association has been found between primary iris and ciliary body cysts and systemic conditions [10]. A statistical correlation has been identified between the number and size of iridociliary cysts and the presence of elevated IOP [4, 9, 11, 12]. The likely mechanisms leading to IOP elevation include stimulation of the ciliary body by the cysts to produce fluid, accumulation of substances produced by the cysts in the trabecular meshwork and concomitant blockage of ventricular fluid outflow, and anterior displacement of the iris causing a progressive narrowing of the angle along with an increase in cyst size [9]. There are two theories explaining the pathogenesis of iridociliary cysts, though neither of them is comprehensive [6].
According to the traction theory, the pull on the lens ligaments causes separation of the pigmented and nonpigmented epithelia of the ciliary body, resulting in cyst formation. The other theory suggests that cysts are formed through the proliferation of the pigmented and nonpigmented ciliary epithelia and the iris pigment epithelium. The former theory is supported by the observation that both the size and number of cysts decrease with age, which can be attributed to the weakening of the ligaments holding the lens. Another argument is that the cysts are commonly located in the temporal and inferior sectors, where the epithelial junction in the ciliary body is embryologically the weakest [6, 8].
In their 2018 paper, Tiago Ribeiro Schmalfuss, Egidio Picetti, and Helena Messinger Pakter reviewed various available treatment modalities. A total of 19 published articles were included in the review, of which 13 described cases of binocular cysts, and 7 concerned monocular cysts [5, 12-17, 19, 20]. The group of patients with PPI caused by iris and ciliary body cysts comprised 8 cases: 6 cases of iris and ciliary body cysts in both eyes and 2 cases with unilateral lesions. YAG laser iridotomy was performed in all the patients. Open configuration of the filtration angle was achieved in just 2 cases (unilateral cysts) [5, 13]. In all other cases, neither an opening of the filtration angle nor a decrease in the IOP was noted. One patient additionally underwent laser iridoplasty, initially achieving IOP normalization, iris repositioning, and cyst atrophy. After 6 months, though, the cysts recurred and the IOP rose again [5, 14]. In yet another case, after the failure of iridotomy and iridoplasty, phacoemulsification was performed. The patient achieved IOP control and angle opening [5, 15]. Another patient underwent iridotomy and argon laser peripheral iridoplasty, but no change in angle conformation was achieved. Since the patient reported no symptoms, and there was no glaucoma-related damage with only a slight increase in the IOP, it was decided that the patient would be followed up without any other interventions [5, 16]. Another patient, presenting with bilateral cysts of the iris and ciliary body, elevated IOP and open angle, was treated with Nd:YAG laser and iridocystotomy followed by selective laser trabeculoplasty. No further treatment was needed [5, 17]. The authors of this article hypothesize that all laser iridotomy procedures were performed as the first-choice treatment because UBM had not been conducted before to determine the mechanism of angle closure [5]. In patients with iris and ciliary body cysts, Nd:YAG laser iridotomy is not regarded as an effective treatment method [3, 5, 18].
The inefficacy of Nd:YAG laser iridotomy was also reported by Crowston et al. who described argon laser peripheral iridoplasty or Nd:YAG laser iridocystotomy as effective treatment options [3, 11]. YAG laser cystotomy may cause pigment dispersion and, consequently, cyst recurrence or inflammation [3, 10, 11]. Choudhari et al. describe argon laser iridoplasty as a safer and more effective treatment option [10]. Ravi et al. also report that argon laser therapy is a more successful therapeutic modality [18].
In contrast, Baba et al. report on the case of a 38-year-old woman who achieved no decrease in the IOP after argon laser iridotomy. IOP normalization was achieved after the initiation of pilocarpine treatment [12]. Topical antiglaucoma agents such as timolol or pilocarpine also lead to a reduction in intraocular pressure [18]. In the reviewed papers, 4 patients received timolol after failed YAG laser iridotomy, achieving a good therapeutic effect [1, 5, 14, 19, 20], while another patient was prescribed pilocarpine, which also led to IOP normalization [5, 12].

CONCLUSIONS

Iris and ciliary body cysts are a far more common condition than the detection rates might suggest [1, 2, 4, 6, 9]. In patients diagnosed with ocular hypertension and a narrow filtration angle, further diagnostic workup for pseudoplateau iris, secondary to iridociliary cysts, is particularly important. Gonioscopy is an essential initial diagnostic modality in patients with ocular hypertension, but UBM remains the primary method of ophthalmic examination [5]. Pseudoplateau iris resulting in elevated intraocular pressure can be treated by various modalities including topical medicines (-blockers and pilocarpine), laser treatment (YAG iridotomy, argon iridoplasty, iridocystotomy), and surgical methods (phacoemulsification of the lens). However, these methods do not always yield good long-term outcomes because of an increase in the number and size of the cysts in both structures discussed.

DISCLOSURE

The authors declare no conflict of interest.

WPROWADZENIE

Torbiele ciała rzęskowego i tęczówki jeszcze do niedawna były uznawane za rzadko występującą jednostkę chorobową [1]. Obecnie coraz częściej w badaniach rutynowych wykazuje się występowanie pierwotnych cyst: aż u 34,4% pacjentów z płytką komorą przednią oraz w 54,3% w populacji ogólnej [2].
Torbiele tęczówki oraz ciała rzęskowego można podzielić na pierwotne oraz wtórne. Zmiany pierwotne wywodzą się z nabłonka bądź zrębu tęczówki. Zmiany powstające ze zrębu są jednostronne, pojedyncze, duże, gładkościenne, lokalizujące się w dolnych kwadrantach [2]. Pierwotne torbiele nabłonkowe są najczęściej występującą formą tej patologii [3, 4], a powstają samoistnie z nabłonka barwnikowego [5, 6]. Zwykle lokalizują się w dolnej i skroniowej części tęczówki i ciała rzęskowego [6, 7]. W badaniu ultrabiomikroskopowym (UBM) mają cienkie ściany [3–5, 7], a w zależności od położenia wykazują wysoką lub niską echogeniczność. Hiperechogeniczne zmiany lokalizują się w dolnych, skroniowych i dolnoskroniowych obszarach, z kolei hipoechogeniczne w sektorach dolnych, nosowych i dolnonosowych [6]. Wtórne cysty mogą się rozwinąć na skutek przedłużonego stosowania miotyków, urazów, przerzutów nowotworowych lub na tle infekcji pasożytniczych [3, 5, 8]. Torbiele tęczówki i ciała rzęskowego stanowią problem diagnostyczny, są trudne do zdiagnozowania w rutynowym badaniu w lampie szczelinowej lub gonioskopii [1, 5]. Konieczne jest przeprowadzenie badania UBM, które pozwala na ocenę anatomicznych relacji uwidocznionych struktur, obecność naciekania czy występowania stanu zapalnego [2]. Przy uwidocznieniu torbieli w badaniu UBM możliwe jest ich różnicowanie z innymi nowotworami takimi jak: czerniak tęczówki, nabłoniak rdzeniakowy czy gruczolak nabłonka barwnikowego tęczówki [2, 5].
Torbiele ciała rzęskowego i tęczówki mogą być przyczyną obrzęku rogówki, zapalenia błony naczyniowej, obniżenia ostrości wzroku, zaćmy ogniskowej czy jaskry [2, 4]. Znaczna większość ma jednak przebieg łagodny, niewymagający leczenia [1, 2, 5, 6, 8, 9]. Przez przemieszczenie tęczówki mogą spowodować pseudoplateau iris (PPI) ze zamknięciem lub bez zamknięcia kąta przesączania [3, 4, 10, 11]. Do rozpoznania PPI konieczne jest uwidocznienie cyst w bruździe tęczówkowo-rzęskowej. Pseudoplateau iris jest rzadką jednostką chorobową, często trudną do odróżnienia od „płaskiej tęczówki” (PI), której mechanizm powstawania jest inny od PPI, a rozpoznanie opiera się na lokalizacji ciała rzęskowego ku przodowi obwodowo przylegając do tęczówki; zwężonym (< 10 stopni) lub zamkniętym kącie przesączania na co najmniej 180° oraz położeniu przedniej części tęczówki przed ostrogą twardówkową [11]. Jaskra kąta zamkniętego może się rozwinąć, gdy obszar zamknięcia kąta przesączania przekracza 180° [5]. Taki przebieg może być powszechny wśród osób młodych i dzieci z wtórnym zamknięciem kąta [3, 12].
Zagadnienie diagnostyki cyst ciała rzęskowego i tęczówki jest interesującym tematem, rzadko opisywanym w literaturze. W celu przybliżenia tego zagadnienia autorzy przedstawili okulistyczny opis 41-letniej pacjentki z obuocznie zdiagnozowanymi obecnymi cystami ciała rzęskowego i tęczówki.

OPIS PRZYPADKU

Pacjentka wielokrotnie konsultowana okulistycznie w kierunku jaskry i nadciśnienia śródczaszkowego z powodu nadciśnienia śródgałkowego oraz charakterystycznego obrazu spojówki gałkowej w obu oczach w postaci poszerzonych, krętych i korkociągowatych naczyń spojówki podobnych do „głowy meduzy” (rycina 1A, B).
W badaniu podmiotowym wykazano następujące schorzenia współistniejące: endometrioza III stopnia, choroba uchyłkowa jelit, torbiele jajników oraz włókniaki piersi. Wywiad rodzinny obciążony: babcia – rak jelita grubego, dziadek – rak prostaty, siostrzeniec – reumatoidalne zapalenie stawów. W badaniach laboratoryjnych potwierdzono obecność antygenu HLA B-27, a w badaniu okulistycznym zanotowano uwypuklenie tęczówki oka lewego na godzinie 3:30 oraz przyrąbkowo poszerzone, korkociągowate naczynia nadtwardówkowe. Diagnostyka onkologiczna okulistyczna obejmowała badanie w lampie szczelinowej, gonioskopię, OCT przedniego odcinka oka i przede wszystkim badanie UBM, które wykluczyło chorobę nowotworową tęczówki.
Z objawów klinicznych dominowały: częste bóle głowy oraz przekrwienie spojówek obu gałek ocznych, nasilone w oku lewym. W badaniu USG Doppler wykazano zwiększenie prędkości skurczowej w tętnicy ocznej oka lewego, zaburzenia przepływu żylnego w żyle i tętnicy środkowej siatkówki (central retinal vein – CRV; central retinal artery – CRA) nasilone po stronie lewej ze zwiększeniem oporu naczyniowego w CRA i tętnicach rzęskowych przednich (posterior ciliary arteries – PCAs). W tomografii rezonansu magnetycznego (MRI) z kontrastem potwierdzono odcinkowe poszerzenie żylnej zatoki klinowo-ciemieniowej po stronie lewej, wykluczając zmiany zakrzepowe i pozapalne w zatoce jamistej oraz w regionie oczodołów. Podczas kolejnych kontroli okulistycznych zaobserwowano okresowo znacznie podwyższone wartości ciśnienia wewnątrzgałkowego (IOP) w oku prawym i oku lewym średnie wartości około 27,6 mm Hg do 30 mm Hg, a wykonane powtórnie badanie dopplerowskie potwierdziło poprzednio stwierdzone zaburzenia w krążeniu pozagałkowym. Wykonana następnie arteriografia naczyń mózgowych wykluczyła patologie naczyń wewnątrzczaszkowych. Przeprowadzone w dalszej kolejności badanie UBM wykazało spłyconą komorę przednią, z wąskim, dziobiastym, szczelinowatym kątem przesączania, otwartym na całym obwodzie. Pomiędzy wyrostkami rzęskowymi uwidoczniono liczne drobne oraz nieliczne średniej wielkości torbiele w obu oczach. Największą torbiel tęczówki uwidoczniono w komorze tylnej oka prawego na godzinie 11:00 (rycina 2).
Z powodu utrzymujących się wysokich wartości IOP włączono leczenie zachowawcze (Monoprost), nie uzyskując korzystnego obniżenia jego wartości, a następnie z dobrym efektem włączono do terapii Timolol. Wykonane ponownie po kolejnych dwóch latach badanie UBM wykazało obecność jeszcze większej liczby cyst o różnej wielkości podpierających na całym obwodzie podstawę tęczówki, z nierównym, na większości obwodu wąskim i miejscami zamkniętym kątem przesączania przy skutecznej w chwili oceny terapii miejscowej (-adrenolityk) oko prawe 16,8 mm Hg, oko lewe 17,2 mmHg (mierzone dynamicznym tonometrem konturowym Pascala na urządzeniu Topcon DC-3). Jednoczasowe badanie USG Dopplerowskie wskazało unormowanie wartości parametrów prędkości przepływu krwi przy nadal podwyższonych oporach przepływu krwi, RI 1,0. Wyniki badań okulistycznych w kierunku jaskry nie wykazały odchyleń od stanu prawidłowego (ryciny 3A, B i 4).

OMÓWIENIE

Ze względu na rzadkie występowanie nadciśnienia wewnątrzgałkowego spowodowanego cystami tęczówki oraz ciała rzęskowego, trudności w diagnostyce i różnicowaniu, nie ma jednolitego schematu postępowania leczniczego.
Kunimatsu i wsp. nie wykazali większej częstości występowania torbieli w związku z płcią lub wadą refrakcyjną wzroku. Spośród 116 przebadanych osób torbiele tęczówki obecne były u 63 z nich (54,3%). W grupie 60,8% osób byli to mężczyźni, a w 49,2% z nich to kobiety. Cysty tęczówki częściej pojawiały się u osób w 2. i 3. dekadzie życia, odpowiednio w 73,1% i 80%. Rozmiar torbieli zmniejszał się wraz z wiekiem [6, 8]. Jednoocznie cysty występowały w 16,4% przypadków, natomiast w 44,8% obecne były w obu oczach. Lokalizacja i wielkość torbieli była podobna [6].
Nie wykazano powiązania pierwotnych torbieli tęczówki i ciała rzęskowego z chorobami ogólnoukładowymi [10]. Wykazano statystyczną korelację pomiędzy liczbą i wielkością torbieli tęczówki i ciała rzęskowego a obecnością podwyższonego ciśnienia wewnątrzgałkowego [4, 9, 11, 12]. Prawdopodobne mechanizmy prowadzące do wzrostu IOP to: stymulacja ciała rzęskowego przez cysty do produkcji płynu, gromadzenie substancji produkowanych przez cysty w siateczce beleczkowatej i jednoczesne blokowanie odpływu płynu komorowego, przesuwanie tęczówki do przodu wraz ze wzrostem cyst, powodując stopniowe zawężanie kąta [9].
Istnieją dwie teorie patogenezy powstawania torbieli tęczówki i ciała rzęskowego, choć żadna z nich nie jest dokładna [6]. Pierwsza to teoria trakcji, wskazująca, że pociąganie więzadełek soczewki powoduje rozdzielenie barwnikowego i niebarwnikowego nabłonka ciała rzęskowego, tworząc w rezultacie cysty. Druga teoria sugeruje tworzenie cyst przez proliferację barwnikowego i niebarwnikowego nabłonka ciała rzęskowego oraz barwnikowego nabłonka za tęczówką. Za pierwszą teorią przemawia zmniejszenie rozmiaru i liczby torbieli wraz z wiekiem – osłabienie więzadełek soczewki, jak również typowe umieszczenie w skroniowymi i dolnym sektorze, gdzie połączenie nabłonka ciała rzęskowego jest embriologicznie najsłabsze [6, 8].
Autorzy Tiago Ribeiro Schmalfuss, Egidio Picetti, Helena Messinger Pakter przedstawili w 2018 roku w pracy przeglądowej różne modele leczenia. Spośród 19 artykułów 13 dotyczyło przypadków obuocznych, a 7 jednostronnych [5, 12–17, 19, 20]. W grupie pacjentów z PPI spowodowaną torbielami tęczówki i ciała rzęskowego znalazło się 8 osób – 6 przypadków cyst tęczówki i ciała rzęskowego w obu oczach i 2 przypadki z jednostronnym występowaniem zmian. U wszystkich wykonano irydotomię laserem YAG. Jedynie w 2 przypadkach (jednostronnych) uzyskano otwartą konfigurację kąta przesączania [5, 13]. We wszystkich pozostałych przypadkach nie odnotowano ani otwarcia kąta przesączania, ani obniżenia wartości IOP. U jednego z pacjentów dodatkowo wykonano irydoplastykę laserową, początkowo uzyskując normalizację IOP, zmianę ułożenia tęczówki oraz zanik cyst. Po 6 miesiącach nastąpił nawrót torbieli i ponowny wzrost IOP [5, 14]. W innym przypadku przy braku efektów po wykonaniu irydotomii oraz irydoplastyki przeprowadzono fakoemulsyfikację. Pacjent uzyskał dobrą kontrolę IOP oraz otwarcie kąta [5, 15]. U kolejnego pacjenta wykonano irydotomię oraz obwodową irydoplastykę laserem argonowym, nie uzyskując zmiany konformacji kąta. Ze względu na brak zgłaszanych objawów i brak uszkodzeń jaskrowych z niewielkim wzrostem IOP zadecydowano jedynie o dalszej obserwacji [5, 16]. W przypadku innego pacjenta z obustronnymi cystami ciała rzęskowego i tęczówki, podwyższonym IOP i otwartym kątem, który był poddany terapii laserem Nd:YAG – wykonano irydocystotomię, a następnie selektywną laserową trabekulopastykę. Dalsze leczenie nie było konieczne [5, 17]. Autorzy artykułu przypuszczają, że wszystkie wykonane irydotomie laserowe zastosowano jako leczenie pierwszego wyboru, ponieważ nie przeprowadzono wcześniej UBM w celu określenia mechanizmu zamykania kąta [5]. Irydotomia laserem Nd:YAG przy obecności cyst ciała rzęskowego i tęczówki nie jest skuteczną metodą leczenia [3, 5, 18].
O braku skuteczności irydotomii laserem Nd:YAG piszą również Crowston i wsp., natomiast jako skuteczną metodę leczenia podają obwodową irydoplastykę laserem argonowym lub irydocystotomię laserem Nd:YAG [3, 11]. Cystotomia laserem YAG może powodować rozproszenie barwnika, a co za tym idzie – nawrót cyst lub zapalenie [3, 10, 11]. Choudhari i wsp. jako bezpieczniejszą i efektywniejszą opisują irydoplastykę laserem argnowym [10]. Również Ravi i wsp. opisują terapię laserem argonowym jako bardziej korzystną w leczeniu [18].
Z kolei Baba i wsp. opisują przypadek 38-letniej kobiety, u której nie odnotowano spadku IOP po irydotomii laserem argonowym, dopiero zastosowanie pilokarpiny przyniosło normalizację IOP [12]. Również stosowanie miejscowo leków przeciwjaskrowych, takich jak tymolol czy pilokarpina, prowadzi do obniżenia ciśnienia wewnątrzgałkowego [18]. W przeanalizowanych artykułach wśród pacjentów po nieskutecznej irydotomii laserem YAG u 4 pacjentów włączono tymolol z dobrym efektem terapeutycznym [1, 5, 14, 19, 20], natomiast u 1 zastosowano pilokarpinę, również uzyskując normalizację IOP [5, 12].

PODSUMOWANIE

Torbiele ciała rzęskowego i tęczówki są częściej występującą jednostką chorobową, niż wynika to z możliwości ich wykrywania [1, 2, 4, 6, 9]. U pacjentów z rozpoznanym nadciśnieniem wewnątrzgałkowym i wąskim kątem przesączania szczególnie ważna jest dalsza diagnostyka w kierunku pseudoplateau iris, wtórnej do torbieli tęczówkowo-rzęskowych. Gonioskopia jest ważnym wstępnym elementem diagnostycznym w przebiegu nadciśnienia wewnątrzgałkowego, jednak podstawowym badaniem pozostaje UBM [5]. Leczenie pseudoplateau iris prowadzącym do podwyższonego ciśnienia wewnątrzgałkowego wiąże się ze stosowaniem różnych form terapii: miejscowej (-adrenolityki i pilokarpina), laserowej (irydotomia YAG, irydoplastyka argonowa, irydocystotomia); chirurgicznej (fakoemulsyfikacja soczewki), jednak nie zawsze metody te dają korzystne efekty długotrwałego leczenia z uwagi na powiększające się zarówno w wielkości, jak i w liczbie torbiele obu omawianych struktur.

OŚWIADCZENIE

Autorzy deklarują brak konfliktu interesów.

References/Piśmiennictwo