Najnowsze leki stosowane w farmakoterapii wziewnej chorób obturacyjnych układu oddechowego

Wprowadzenie

Perspektywy farmakologicznego leczenia chorób obturacyjnych układu oddechowego istotnie zmieniają się wraz z dynamicznym rozwojem biologii molekularnej i farmakologii klinicznej. Znajduje to odzwierciedlenie w najnowszych wytycznych „Rozpoznanie i leczenie astmy u dorosłych według GINA” (The Global Initiative for Asthma) i w Raporcie GOLD („Światowa strategia rozpoznawania, leczenia i prewencji przewlekłej obturacyjnej choroby płuc”; Global Initiative for Chronic Obstructive Lung Diseases) [1–4]. Według nowych strategii postępowania głównym celem terapii astmy jest osiągnięcie kontroli choroby [1, 2, 4]. W przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP) farmakoterapię stosuje się w celu redukcji objawów i ich łagodzenia. Szczególną uwagę GOLD zwraca na konieczność zmniejszenia częstości i ciężkości zaostrzeń, poprawę tolerancji wysiłku fizycznego, intensyfikację fizjoterapii oraz poprawę całościowego stanu zdrowia [3, 5].
Postęp badań naukowych i doświadczalnych oparty na lepszym poznaniu komórkowych i genetycznych uwarunkowań patomechanizmów chorób obturacyjnych umożliwił w ciągu ostatnich lat wprowadzenie do przewlekłej terapii kilku nowych substancji leczniczych. W niniejszym tekście omówiono je ze szczególnym uwzględnieniem klinicznych wskazówek dla lekarzy w zakresie ogólnych zasad leczenia astmy i POChP.

Omówienie leków

Indakaterol

Indakaterol to 2-mimetyk wziewny długo działający o czasie aktywności 24 godziny [5, 6]. Lek aktywuje receptory adrenergiczne 2 należące do nadrodziny receptorów błonowych sprzężonych z białkami G. Prowadzi to do aktywacji cyklazy adenylowej, co skutkuje wzrostem poziomu komórkowego cAMP (cykliczny adenozyno-3’,5’-monofosforan) i aktywacją kinaz białkowych. Kinazy PKA (rodzina kinazy białkowej A; protein kinase A) odpowiadają za zmniejszenie stężenia jonów wapnia oraz hamowanie fosforylacji lekkich łańcuchów miozyny. Prowadzi to do redukcji kurczliwości mięśni gładkich oskrzeli [7]. Indakaterol charakteryzuje się istotną i długo trwającą aktywnością zwiększającą najmniejsze wartości natężonej objętości wydechowej pierwszosekundowej (forced expiratory volume in 1 second – FEV1) w porównaniu z placebo i salmeterolem [8]. W 52-tygodniowym badaniu klinicznym lek w dawce 300 g zapewniał znamienną poprawę najmniejszych wartości FEV1, większą niż po podaniu placebo czy formoterolu [9]. Skuteczność indakaterolu porównano również z tiotropium. W 12. tygodniu stosowania...


Pełna treść artykułu...