Nalbufina – niektóre aspekty badań i zastosowań

Chlorowodorek nalbufiny jest syntetycznym, opioidowym agonistycznym i antagonistycznym lekiem przeciwbólowym, szeroko wykorzystywanych w różnych gałęziach medycyny. Mimo że nalbufina jest stosowana w postępowaniu klinicznym od ponad 40 lat nadal istnieje wiele kontrowersji dotyczących mechanizmu jej działania i skutków ubocznych, w tym uzależnienia od narkotyków. Ostatnie dane dowodzą zwiększonego niemedycznego wykorzystania nalbufiny. W niektórych krajach nalbufina została umieszczona w wykazie substancji psychotropowych i uzależniających. Wzrastające zastosowanie tego leku skłania do przeglądu i analizy danych dotyczących klinicznych i nieklinicznych jego aplikacji. Ponadto przeprowadzono analizę dotyczącą dostępnych modeli eksperymentalnych i podejść stosowanych w badaniach substancji opioidowych. Pomimo licznych problemów w praktyce klinicznej ze względu na opioidowy charakter nalbufina należy do grupy analgetyków niezbędnych w kontroli bólu.

Nalbuphine hydrochloride is a synthetic, non-scheduled opioid agonist/antagonist analgesic, widely used across different branches of medicine. Despite the fact that nalbuphine has been used in the clinical setting for more than 40 years, there is still a lot of controversy regarding its mechanism of action and side-effects, including the development of the addiction to the drug. Recent data demonstrated the increase of non-medical use of nalbuphine. Moreover, in some countries it was placed in list of psychotropic and addictive substances. The increasing popularity of nalbuphine led us to review and analyse the data regarding both clinical and non-clinical applications of the drug. Furthermore, we performed an extensive analysis regarding available experimental models and approaches used in the research of opioid substances. Despite a set of problems in clinical settings due to the opioid nature of nalbuphine, it belongs to an indispensable group of analgesics for pain control.