New methods in diagnostic and therapy
Catheter-directed pharmacomechanical thrombolysis for the management of deep vein thrombosis

Wstęp

Zakrzepica żył głębokich (ZŻG, ang. deep vein thrombosis) (ryc. 1.), będąca obok zatorowości płucnej (ZP, ang. pulmonary embolism) (ryc. 2.) objawem żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ, ang. venous thromboembolism), pozostaje poważnym problem współczesnej medycyny.

Według definicji ZŻG to powstanie zakrzepu w żyłach pod powięzią głęboką kończyny (w ok. 90% dolnej), ale tradycyjnie określenie to obejmuje również zakrzepicę żył biodrowych oraz żył przeszywających [1]. Biorąc pod uwagę miejsce powstania zakrzepu w układzie żylnym kończyn dolnych, ZŻG można podzielić na dystalną (żył piszczelowych i strzałkowych) oraz proksymalną – stanowiącą większe zagrożenie dla zdrowia i życia, a dotyczącą żyły podkolanowej, udowej i biodrowej. Masywna, ostra zakrzepica żylna obejmująca większość żył odprowadzających krew z kończyny może przyjąć postać bolesnego obrzęku białego (ang. phlegmasia alba dolens) lub siniczego (ang. phlegmasia cerulea dolens) [1].

Dokładne ustalenie liczby zachorowań na ZŻG jest trudne, ale na podstawie badania VITAE (Venous Thrombo-Embolism Impact Assessment Group in Europe) oszacowano, że w sześciu krajach Unii Europejskiej (ok. 310 mln mieszkańców) rocznie stwierdza się ponad 450 tys. przypadków objawowej ZŻG [2]. W Stanach Zjednoczonych na objawową ŻChZZ choruje ponad 600 tys. pacjentów rocznie [3].

Ekstrapolując te wyniki na populację mieszkańców Polski, należy założyć, że objawowa ZŻG występuje rocznie u 57 tys. pacjentów [1]. Biorąc pod uwagę starzenie się społeczeństwa oraz fakt, że częstość występowania ZŻG wzrasta wraz z wiekiem chorych, można się spodziewać, że problem ZŻG i jej powikłań będzie narastał.

Nierozpoznana proksymalna ZŻG nawet w 1/4 przypadków kończy się zgonem spowodowanym ZP [4]. Włączenie w odpowiednim czasie leczenia przeciwzakrzepowego w dużym stopniu redukuje śmiertelność. Niestety, nawet u 50% osób z ZŻG (szczególnie obejmującą żyły biodrowe i udowe) rozwija się późne powikłanie w postaci zespołu pozakrzepowego (ZPZ, ang. postthrombotic syndrome) (ryc. 3.), a u ok. 5% pacjentów nadciśnienie płucne [5–7]. Ponadto w niemal 20% przypadków w ciągu 2 lat dochodzi do nawrotu zakrzepicy [8]. Predysponowani do tego są szczególnie pacjenci, u których nie nastąpiło całkowite rozpuszczenie skrzepliny [9]. Następstwa ZŻG wiążą się ze znacznym pogorszeniem jakości życia chorych i absencją w pracy, co stanowi obciążenie finansowe dla systemu...


View full text...