Nie wszyscy ludzie lubelskiego Zakładu Medycyny Sądowej (1950–1957)

W latach 1949–1952 pracę w Zakładzie Medycyny Sądowej w Lublinie rozpoczęło sześć osób. Dzięki ich działalności naukowej lubelski ośrodek wkrótce znalazł się w czołówce najlepszych w Polsce w dziedzinie tanatologii, toksykologii i orzecznictwa sądowo-lekarskiego. Jedną z tych osób był prof. Andrzej Jakliński, którego sylwetkę przedstawiono już na łamach Archiwum Medycyny Sądowej i Kryminologii [1].
Po jednym z wykładów prof. Witold Dżułyński zapytał swoich studentów, czy znajdą się wśród nich chętni do pracy w zakładzie medycyny sądowej. Podeszły wówczas do niego dwie studentki – Zofia Tomaszewska i Zdzisława Zajączkowska. W ten sposób 1 listopada 1949 r. rozpoczęła pracę późniejsza prof. Tomaszewska.
Urodziła się 7 stycznia 1923 r. w Wielkiej Wsi k. Wąchocka jako córka Antoniego Piątkowskiego, kierownika szkoły powszechnej w Nowej Wsi, i Zofii z Rumińskich. Kiedy wybuchała wojna, jej ojciec służył w 8. pułku ułanów w Krakowie w stopniu podporucznika (17 września 1939 r. został aresztowany przez Rosjan i rozstrzelany w Charkowie w kwietniu 1940 r.).
Po ukończeniu szkoły powszechnej rozpoczęła naukę w gimnazjum w Puławach, gdzie ukończyła dwie klasy. Następnie przeniosła się do III klasy Gimnazjum Państwowego im. Tytusa Chałubińskiego w Radomiu. Tam też w 1938 r. ukończyła I klasę liceum humanistycznego.
Podczas okupacji pracowała jako maszynistka w Wydziale Budowlanym Górniczych Zakładów w Starachowicach. Po wyzwoleniu w 1944 r. rozpoczęła naukę w II klasie liceum humanistycznego w Starachowicach, w którym w lipcu 1945 r. zdała egzamin dojrzałości. We wrześniu 1945 r. została przyjęta na I rok Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS) w Lublinie. Studia – już na Akademii Medycznej (AM) – w Lublinie ukończyła w 1951 r. (12 grudnia 1951 r. uzyskała dyplom). Od 1 września 1951 r. pracowała na AM jako asystent, a od 1 maja 1952 r. jako starszy asystent. W 1954 r. została specjalistą I stopnia, natomiast cztery lata później, 28 stycznia 1958 r., specjalistą II stopnia.
W 1964 r. obroniła pracę doktorską pt. „Badania doświadczalne nad zachowaniem się kwasu neuraminowego w surowicy ludzkiej po urazach czaszki”. Jej promotorem był prof. Dżułyński, zaś recenzentami doc. Jakliński i doc. Władysław Widy [2].
Od 1 października 1964 r. zajmowała stanowisko adiunkta Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej. W 1972 r. przedstawiła rozprawę habilitacyjną pt. „Badania nad wartością diagnostyczną oznaczeń kwasu...


Pełna treść artykułu...