Niedokrwistość w RZS- niedoceniony marker aktywności choroby

Niedokrwistość należy do obrazu klinicznego reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS). Ma ona związek z toczącym się procesem zapalnym i przyjmuje postać niedokrwistości chorób przewlekłych. Grupa badaczy ze Szwajcarii przeprowadziła badanie, w którym u chorych z RZS analizowano związek niedokrwistości z aktywnością choroby, stosowanym leczeniem i progresją zmian radiograficznych. Analiza dotyczyła danych zebranych w latach 1996-2007, średni czas obserwacji to 2,2 lata. Wartość hemoglobiny świadcząca o niedokrwistości to (zgodnie z definicją WHO) u kobiet <12 g/dl u mężczyzn <13 g/dl.
Progresję zmian radiologicznych oceniono na podstawie 9731 rentgenogramów od 2681 chorych.
Przed rokiem 2001 niedokrwistość stwierdzano u 24% chorych, natomiast w 2007 roku u 15%. Powstawanie nadżerek było istotnie szybsze w grupie pacjentów z niedokrwistością. Efekt ten był obserwowany także po wyeliminowaniu czynników takich jak: kliniczna aktywność choroby (DAS28, CDAI) i innych znanych wskaźników złego rokowania w RZS. Progresja zmian radiologicznych miała związek z nasileniem anemii wykazując związek "efekt zależny od dawki". Korelację między niedokrwistością i progresją zmian radiologicznych wykazano także w grupie leczonej inhibitorami TNF.
W codziennej praktyce u chorych z RZS należy zwrócić szczególną uwagę na współistniejąca niedokrwistość. Wyniki przytoczonego badania wskazują, iż anemia może być wskaźnikiem agresywnej postaci choroby, a niedokrwistość koreluje (niezależnie od innych mierników aktywności choroby) z powstawaniem nadżerek stawowych. Chorzy z RZS i niedokrwistością chorób przewlekłych mogą wymagać bardziej agresywnego leczenia.