Nieme niedokrwienie mięśnia sercowego

Nieme niedokrwienie mięśnia sercowego oznacza obecność obiektywnie udokumentowanych wykładników niedokrwienia mięśnia sercowego, bez obecności bólu dławicowego lub jego ekwiwalentów [1]. Ujawnić je można przy użyciu elektrokardiograficznych, echokardiograficznych oraz radioizotopowych metod detekcji niedokrwienia. W praktyce klinicznej najczęściej stosuje się w tym celu elektrokardiograficzną próbę wysiłkową oraz EKG metodą Holtera. Zwiększająca się w ostatnim czasie dostępność tych podstawowych metod wykrywania epizodów niedokrwiennych ujawniła wysoką częstość tego zjawiska. W badaniu Framingham stwierdzono, że w grupie osób z przebytym zawałem mięśnia sercowego ból zawałowy nie wystąpił u ok. 30 proc. mężczyzn oraz 35 proc. kobiet [2]. Dane te były podstawą do oszacowania częstości bezbólowej postaci choroby niedokrwiennej serca u 2–4 proc. mężczyzn w średnim wieku [2, 3]. Wartość ta zwiększa się wraz ze wzrostem liczby czynników ryzyka choroby wieńcowej. U pacjentów po przebytym zawale mięśnia sercowego w 20–30 proc. przypadków stwierdza się obecność epizodów niemego niedokrwienia, natomiast u osób z objawową dławicą aż 60–90 proc. incydentów niedokrwiennych przebiega bez bólu [3].

Pacjenci z bólowymi i bezbólowymi epizodami niedokrwienia mięśnia sercowego w wielu badaniach nie różnili się pod względem wieku, płci, wykładników angiograficznych, obecności nadciśnienia tętniczego czy cukrzycy [4–6]. Można by więc przypuszczać, że zjawisko to nie dotyczy żadnej określonej populacji chorych. Inne badania oraz wiele obserwacji klinicznych przeczą tym wynikom. Pewne stany (przebyty zawał mięśnia sercowego, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, podeszły wiek) co prawda nie warunkują, ale predysponują do częstszego występowania bezbólowej postaci choroby niedokrwiennej serca [7, 8]. Nie bez znaczenia jest też fakt występowania u tych samych osób zarówno epizodów bólowych, jak i bezbólowych. Powszechnie przyjęła się więc trójstopniowa klasyfikacja niemego niedokrwienia wg Cohna. Do pierwszej klasy zalicza on osoby całkowicie bez objawów dławicowych. Kolejną stanowią chorzy bezobjawowi, po przebytym zawale mięśnia sercowego. Do ostatniej, najliczniejszej grupy Cohn włączył chorych z bólami wieńcowymi, u których dodatkowo występują nieme epizody niedokrwienia mięśnia sercowego [9]. Ta właśnie grupa rodzi najwięcej kontrowersji, zwłaszcza pod względem określenia czynnika przyczynowego.
...


Pełna treść artykułu...