Nietolerancja wysiłku u dzieci chorych na astmę oskrzelową a obiektywna ocena wydolności oddechowej oraz wpływ Foradilu (Aerolizer^®) na powysiłkową obturację oskrzeli

Astma oskrzelowa jest najczęstszą przewlekłą chorobą wieku dziecięcego [1]. Jak wynika ze statystyk amerykańskich liczba konsultacji ambulatoryjnych z powodu astmy wynosi 22 proc. wszystkich konsultacji w ciągu roku, a 10 mln dni opuszczają rocznie w szkole dzieci chore na astmę [2, 3]. Charakterystyczny dla astmy przewlekły proces zapalny [4] wykazuje różne nasilenie i prowadzi do różnego stopnia upośledzenia drożności oskrzeli. Konsekwencją jest pogorszenie wydolności oddechowej, które znajduje odzwierciedlenie w badaniu czynnościowym układu oddechowego w postaci spadku wartości takich parametrów, jak FEV₁, PEF. Pomiar tych parametrów stanowi, oprócz oceny częstości występowania objawów astmy, główne kryterium ustalania intensywności terapii przeciwastmatycznej. Następstwem stanu zapalnego błony śluzowej oskrzeli u astmatyków jest także zwiększenie reaktywności oskrzeli, co przejawia się szybko następującymi zmianami ich drożności po ekspozycji na bodźce nieswoiste.
Sont i wsp. [5] wykazali, że kontrola zapalenia w astmie i efekty kliniczne leczenia są lepsze, gdy przy ustalaniu leczenia uwzględnia się nie tylko parametry statyczne badania czynnościowego, ale także stopień reaktywności oskrzeli. Źródłem informacji na ten temat mogą być dane z wywiadu – a więc odpowiedź na pytanie, jak chory toleruje wysiłek, jak reaguje na zmiany temperatury powietrza, ekspozycję na zanieczyszczenia powietrza, takie jak dym tytoniowy, aerozole, zapylenie. Największe znaczenie przypisuje się jednak ocenie tolerancji wysiłku [6, 7]. Wielu chorych podaje łatwą męczliwość, mimo, że wyniki badania czynnościowego są prawidłowe, a leki interwencyjne stosowane są bardzo rzadko. W opisie dolegliwości chorzy podają występowanie zadyszki, zasapania, kaszel, brak tchu, uczucie ucisku w klatce piersiowej, osłabienie, nadmierne pocenie lub rumień skóry, głównie w obrębie twarzy.
Istotne jest zaproponowanie odpowiedniego leczenia przeciwzapalnego i bronchodilatacyjnego dla dzieci, u których obiektywną przyczyną nietolerancji wysiłku jest powysiłkowy skurcz oskrzeli. Niezwykle ważny jest wybór drogi podania leku. W leczeniu astmy oskrzelowej powszechnie stosowane są leki wziewne. Główną zaletą podawania leków bezpośrednio do oskrzeli przez inhalację jest możliwość uzyskania większego stężenia leku w drogach oddechowych i uniknięcia lub ograniczenia działań niepożądanych.
Przy wyborze inhalatora należy zwrócić przede wszystkim uwagę na...


Pełna treść artykułu...