Nieustawowa rzeczywistość

Zaledwie co trzecia placówka lecznictwa zamkniętego czynnie monitoruje zakażenia, a 25 proc. nie robi tego w ogóle. W 30 proc. jednostek nie ma procedur ani rekomendacji do polityki antybiotykowej. W co czwartej brakuje centralnej sterylizatorni. Co prawda zmienia się ustawodawstwo dotyczące zakażeń, trzeba jednak mieć świadomość, że przepisy nie zmienią rzeczywistości. Przykładem jest fakt, że z obowiązku zatrudnienia pielęgniarek epidemiologicznych wywiązało się zaledwie 20 proc. dyrektorów szpitali. Po drugie ustawa o zakażeniach nie jest jedynym aktem prawnym dotyczącym zasad postępowania w wypadku zakażeń szpitalnych. Problemem jest to, że inne zapisy nie ułatwiają życia, a nawet są szkodliwe. Celnym przykładem jest rozporządzenie o warunkach sanitarnych i technicznych, dotyczące wydzielenia jednego pomieszczenia w stacji dializ dla chorych z WZW (niezależnie od typu). Jest to przepis przyczyniający się do zwiększenia liczby zakażeń, ponieważ pacjenci z WZW C mają wielką szansę dokażenia się od przebywających w tym samym pomieszczeniu chorych z WZW B. Takich kwiatków jest o wiele więcej. Czas na zmiany.