ISSN: 1505-8409
Przewodnik Lekarza/Guide for GPs
Bieżący numer Archiwum O czasopiśmie Suplementy Bazy indeksacyjne Kontakt Zasady publikacji prac
6/2000
vol. 3
 
Poleć ten artykuł:
Udostępnij:
streszczenie artykułu:

Niewydolne serce - postępy farmakoterapii

Grzegorz Opolski
,
Krzysztof J. Filipiak

Przew Lek 2000, 6, 32-39
Data publikacji online: 2004/02/17
Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie
 



Niewydolność serca (NS) to istotny problem kliniczny, z którym często styka się kardiolog, internista, a także lekarz pierwszego kontaktu. Istotny postęp farmakologicznych, inwazyjnych i chirurgicznych metod leczenia choroby niedokrwiennej serca, coraz lepsze rokowanie i przeżywalność w tej grupie chorych doprowadziły do paradoksu: częstość występowania NS rośnie, podczas gdy obserwuje się tendencje do spadku zapadalności na chorobę niedokrwienną serca.







W 1995 r. na naszym kontynencie liczbę osób z NS oceniano na 10 mln przypadków, z czego połowa umiera w ciągu 5 lat od wystąpienia objawów choroby. W USA śmiertelność z powodu NS ocenia się na 106,4 na 100 tys. mieszkańców, co stanowi współczynnik wyższy niż łączna umieralność z powodu raka piersi i chorób związanych z nabytym zespołem upośledzonej odporności (AIDS). Ponadto w USA roczne koszty wszystkich hospitalizacji z powodu NS szacuje się na 8–15 mld USD, co 2-krotnie przewyższa koszty hospitalizacji z powodu wszystkich rodzajów nowotworów w tym kraju.



Niewydolność serca – przyczyny i podejście terapeutyczne


Niewydolność serca może być konsekwencją wady wrodzonej, choroby mięśnia (kardiomiopatii), nadciśnienia tętniczego lub płucnego albo wad zastawkowych. W praktyce klinicznej częstą formą NS jest pozawałowa przebudowa mięśnia i ograniczenie jego kurczliwości wynikające z nekrozy tkanki lub jej ogłuszenia. NS rzadziej obserwujemy na tle zapalnym, toksycznym czy alkoholowym, choć dostępne dane epidemiologiczne różnią się w zakresie częstości diagnozy tych stanów w różnych częściach świata.

W praktyce klinicznej badanie echokardiograficzne pozwala potwierdzić klinicznie rozpoznaną NS. Na podstawie tego badania można określić stopień upośledzenia skurczowej funkcji lewej komory (niewydolność skurczowa), powiązany z obniżeniem frakcji wyrzutowej lewej komory lub też rozpoznać wczesną fazę rozwoju niewydolności, w której frakcja wyrzutowa nie jest obniżona, ale dochodzi do upośledzenia funkcji napełniania lewej komory w rozkurczu (niewydolność rozkurczowa).

Niewydolność rozkurczowa dotyczy często osób starszych. Może pojawić się w przebiegu kardiomiopatii, niejednokrotnie powiązana jest z etiologią nadciśnieniową i niedokrwienną. W praktyce częściej diagnozujemy pacjentów z klinicznie istniejącymi już cechami NS, a więc NS...


Pełna treść artykułu...
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.