Niewydolność mięśnia sercowego – wytyczne postępowania farmakologicznego oraz inwazyjnego

Niewydolność mięśnia sercowego (NS) jest ważnym problemem opieki zdrowotnej. W ostatnich latach postęp w leczeniu farmakologicznym i chirurgicznym spowodował nie tylko znaczące wydłużenie życia, ale także proporcjonalny wzrost liczby chorych z niewydolnością serca. Szacuje się, że w Europie chorobowość na NS wynosi średnio od 0,3 do 1,9 proc., natomiast w grupie chorych powyżej 65. roku życia ponad 10 proc. Zapadalność waha się od 1 do 5/1 tys. osób/rok wśród pacjentów do 45. roku życia i ulega podwojeniu w każdej następnej dekadzie życia. Dane szacunkowe wskazują, że na świecie żyje obecnie ponad 20 mln pacjentów z niewydolnością serca.





Wstęp
Niewydolność mięśnia sercowego jest stanem, w którym następuje upośledzenie funkcji serca jako pompy, powodujące zmniejszenie przepływu krwi w tkankach, niepokrywające ich potrzeb metabolicznych. Pierwsze badania epidemiologiczne na temat niewydolności serca rozpoczęły się w 1948 r. we Framingham (Framingham Heart Study) [1]. Opublikowane w 1991 r. wyniki tych badań wskazują, że zastoinowa niewydolność serca występuje u 0,5 proc. dorosłej populacji w wieku 35–64 lat i wzrasta do 1,0 proc. w populacji powyżej 64. roku życia, osiągając w przedziale wieku 80 lat i więcej odsetek 10 proc. W pełni rozwinięta niewydolność serca powoduje wysoką śmiertelność, ponad 50 proc. mężczyzn i prawie 50 proc. kobiet umiera w ciągu 5 lat, a 80 proc. mężczyzn i 66 proc. kobiet umiera w ciągu 10 lat trwania choroby [2]. W badaniu Framingham zapadalność na niewydolność serca wzrastała wykładniczo wraz z wiekiem. Obserwacje te potwierdzono w badaniach populacyjnych w Rochester w Minnesocie i Finlandii [3]. Wzrost związanej z wiekiem zapadalności na niewydolność serca u kobiet rozpoczyna się ok. 5–10 lat później niż u mężczyzn.
Do niedawna niepewne było istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy występowaniem dysfunkcji rozkurczowej i zastoinowej niewydolności serca. Szacuje się, że u 30–40 proc. pacjentów z objawową niewydolnością serca występuje niewydolność typu rozkurczowego. Najnowsze doniesienia wskazują, że niewydolność rozkurczowa częściej występuje u kobiet. Próby oszacowania częstości występowania dysfunkcji rozkurczowej w populacji zostały sprowadzone do oceny objawów niewydolności serca z prawidłową frakcją wyrzutową. W badaniu Cardiovascular Heart Study, u 55 proc. osób po 65. roku życia z kliniczną...


View full text...