Nosicielstwo Staphylococcus aureus w jamie nosowej
jako czynnik ryzyka chorób skóry i zakażeń ogólnoustrojowych

Szczególną rolę w przenoszeniu i rozprzestrzenianiu się Staphylococcus aureus w środowisku przypisuje się nosicielom bezobjawowym, u których drobnoustrój ten występuje głównie na błonach śluzowych nosa. Szacuje się, że co najmniej 10 proc. zdrowych ludzi jest stałymi nosicielami gronkowca złocistego, a 70–90 proc. nosicielami przejściowymi. Wieloośrodkowe badania epidemiologiczne dowodzą związku między nosicielstwem a infekcjami gronkowcowymi w pewnych grupach pacjentów. Zakażenia te dotyczą przede wszystkim chorych przewlekle dializowanych, po zabiegach operacyjnych oraz z obniżoną odpornością.


Staphylococcus aureus

– nieustanne wyzwanie


Gronkowiec złocisty jest czynnikiem etiologicznym wielu schorzeń, począwszy od skóry poprzez układ oddechowy, układ krążenia, układ moczowo-płciowy, układ ruchu, układ pokarmowy po ośrodkowy układ nerwowy oraz tkanki głowy i szyi [1]. Mimo wynalezienia i stosowania pewnej liczby antybiotyków wykazujących skuteczne działanie przeciw gronkowcom, w ostatnich latach stwierdzono, że bakterie te odgrywają coraz większą rolę w zakażeniach wtórnych. Pacjentami należącymi do grup wysokiego ryzyka, mogącymi rozwinąć wtórne zakażenia gronkowcowe są m.in.:

∙ osoby o obniżonej odporności (noworodki, osoby w podeszłym wieku, pacjenci oddziałów intensywnej terapii, pacjenci przyjmujący leki immunosupresyjne i osoby z niedoborami odporności),

∙ chorzy z oparzeniami,

∙ chorzy operowani,

∙ pacjenci z przewlekłymi lub nawracającymi chorobami skóry (zapalenie mieszków włosowych, czyraczność, owrzodzenia podudzi, odleżyny),
∙ pacjenci przewlekle dializowani,

∙ osoby stosujące dożylnie narkotyki [2].



Częstość występowania, nasilenie i czas trwania infekcji gronkowcowych rosną za sprawą nosicielstwa gronkowców wśród pacjentów i personelu medycznego.

W szpitalu najważniejszym rezerwuarem gronkowców jest z pewnością pacjent zakażony lub skolonizowany przez bakterie. Pacjenci ulegają kolonizacji gronkowcowej w różnych miejscach [3]:

∙ nos,

∙ krocze (12 proc. populacji ogólnej jest nosicielem gronkowca w okolicy krocza),

∙ pachy,

∙ pozostała powierzchnia skóry,

∙...


Pełna treść artykułu...