Not all the people of the Department of Forensic Medicine in Lublin (1957–1969)

Rok 1958 był tym, w którym dzięki staraniom władz Akademii nasz zakład otrzymał zupełnie nową siedzibę. Było to 11 pokoi wraz z salą prosektoryjną i zapleczem gospodarczym znajdujących się na terenie zespołu poklasztornego sióstr wizytek, przy obecnej ulicy Peowiaków 12 (dzisiaj w odrestaurowanym budynku mieści się Lubelskie Centrum Kultury). Oprócz naszego Zakładu przeniesiono tu także dwa zakłady Wydziału Farmacji oraz Główną Bibliotekę AM. W 1967 r., po kolejnej zmianie siedziby Zakładu, zwolnione miejsce zajęło Studium Wojskowe AM.
W 1958 r. Zakład został przeniesiony z budynku Collegium Anatomicum przy ulicy Spokojnej do zabudowań zespołu poklasztornego sióstr Wizytek przy obecnej ulicy Peowiaków; do budynku tego przeniesiono też prosektorium wraz z wyposażeniem mieszczące się dotychczas przy ulicy Staszica [1] (ryc. 1–3). Na rok przed zmianą siedziby Zakładu tj. od 1.11.1957 r., pracę rozpoczął Aleksander Jerzy Iwaszkiewicz, nie wiedzieć czemu nazywany Leszkiem.
Urodził się w 1935 r. w Kaszycach (obecne województwo podkarpackie). Studia medyczne na Wydziale Lekarskim AM w Lublinie ukończył w czerwcu 1957 r. Początkowo pracował na stanowisku asystenta, a 1.10.1964 r. otrzymał awans na stanowisko starszego asystenta. W latach 1968–1973 zajmował stanowisko starszego asystenta naukowo-technicznego, a później przez rok stanowisko specjalisty w zawodzie. Miał wyjątkowy talent detektywistyczny – wspólnie z Milicją Obywatelską rozwiązał wiele trudnych spraw. Był gotów do pracy o każdej porze dnia i nocy. Ponadto cechowała go wyjątkowa ciekawość, przejawiająca się w niebezpiecznych eksperymentach [2]. Kiedyś nie mógł uwierzyć, że można się powiesić, wbiegając w rozciągnięty sznurek i zawisnąć na nim (analizował przypadek zgonu chłopca, który zawisł na sznurze, na którym rozciągnięte było pranie), w związku z czym kazał laborantom rozciągnąć sznurek w poprzek prosektorium i trzymać go naprężonym. Przy trzecim wbiegnięciu stracił przytomność, pozostając zwieszonym przednią powierzchnią szyi na sznurze. Tylko dzięki szybkiej interwencji laborantów i podjęciu czynności reanimacyjnych uratowano Jego życie (ryc. 4 i 5).
Słynął też z tego, że brał udział w przesłuchiwaniu osób zatrzymanych przez Milicję w sprawach karnych. Podczas jednego z przesłuchań osoby podejrzanej o zabójstwo młodej dziewczyny (kierowcy ciężarówki, który miał zabrać kobietę z szosy, wywieźć ją do lasu, zgwałcić, zamordować przy użyciu zwiniętej gazety codziennej, którą...


View full text...