Novel methods in diagnostics and therapy
Magnetic Assisted Interventions, MAI

W ostatnich latach zaprojektowano i testowano wiele mniej lub bardziej skomplikowanych urządzeń, które miały za zadanie poprawić jakość pracy kardiologów lub wręcz umożliwić wykonywanie nowych rodzajów procedur. Jedną z obiecujących propozycji, która jest dostępna na polskim rynku, jest wspomaganie magnetyczne w czasie interwencji kardiologicznych. Celem konstruktorów nowego systemu było poprawienie manewrowalności prowadnika/cewnika w czasie trudnych interwencji wieńcowych oraz skrócenie i ułatwienie zabiegów elektrofizjologicznych. Prace nad nowym systemem trwały od 2001 roku. Rok później urządzenie uzyskało akceptację FDA. Po raz pierwszy system zastosowano w ośrodku klinicznym w USA w 2003 roku. Kolejną generację urządzeń, z magnesami odchylanymi od poziomu, wprowadzono w 2004 roku, a rok później pojawił się system w wersji dwupłaszczyznowej. Obecnie dostępne urządzenie, skonstruowane w wyniku współpracy trzech firm (Siemens AG, Stereotaxis i Biosense Webster), zainstalowano w ponad 45 ośrodkach klinicznych na świecie. Opis systemu System składa się z klasycznego angiografu wyposażonego w płaski cyfrowy panel (SIEMENS AXIOM Artis dFC MN), zintegrowanego z dwoma sterowanymi komputerem magnesami 0.08T (NIOBE, Stereotaxis) umieszczonymi po obu stronach stołu zabiegowego (ryc. 1.). Magnesy teytwarzają silne pole ze zmiennym wektorem, sterowanym komputerem. System można obsługiwać bezpośrednio z sali zabiegowej lub z sąsiedniego pomieszczenia technicznego. Nawigacja magnetyczna wymaga użycia specjalnych prowadników i cewników z magnetycznym zakończeniem (np. prowadniki Cronus^®, cewniki Navistar^®RMT, Celsius^®RMT), dostępnych obecnie w sprzedaży. Kierunek magnetycznej końcówki zmieniany jest poprzez zmiany wektora i zmiany siły pola magnetycznego (Stereotaxis Niobe^®). Opcjonalne wyposażenie stanowi zestaw Cardiodrive^™ Catheter Advancer System (CAS) – urządzenie umożliwiające przesuwanie prowadnika/cewnika o 1 lub 3 mm. Niewątpliwą zaletą jest możliwość sterowania za pomocą dżojstika, co w połączeniu z zestawem CAS pozwala na wykonywanie procedur spoza sali zabiegowej – operator może znajdować się w sąsiednim pomieszczeniu i nie być narażony na promieniowanie rentgenowskie. Ponieważ umieszczenie magnesów w polu ruchów ramienia C utrudniało manewrowania lampą, od końca 2004 roku magnesy mogą zmieniać położenie w płaszczyźnie góra–dół o kąt 15° (ryc. 2.)....


View full text...