Nowe praktyczne rozwiązania w leczeniu pacjentów z niewydolnością serca

Wprowadzenie

Niewydolność serca (heart failure – HF) stanowi zespół objawów klinicznych wywołanych strukturalnymi i czynnościowymi zaburzeniami funkcji mięśnia sercowego. Skutkuje to obniżeniem pojemności minutowej serca i/lub podwyższeniem ciśnień wewnątrzsercowych.
Niewydolność serca jest rosnącym problemem epidemiologicznym. Obecnie na HF w Polsce choruje ok. 1,2 mln ludzi, a co roku umiera ok. 140 tys. z nich. Pacjenci powyżej 65. roku życia z HF stanowią w Polsce grupę chorych najczęściej przyjmowanych do szpitala, niezależnie od płci. Na te hospitalizacje przeznaczane jest ok. 90% budżetu wykorzystywanego w leczeniu HF. W populacji pacjentów z HF leczonych ambulatoryjnie dominuje niewydolność serca z obniżoną frakcją wyrzutową (heart failure with reduced ejection fraction – HFrEF) – 60% – w porównaniu z niewydolnością serca z łagodnie obniżoną frakcją wyrzutową (heart failure with mildly reduced ejection fraction – HFmrEF) – 24% – i niewydolnością serca z zachowaną frakcją wyrzutową (heart failure with preserved mildly reduced ejection fraction – HFpEF) – 16%. Częstość występowania HF zwiększa się z wiekiem, przekraczając 10% u osób po 70. roku życia. Obserwacje z ostatniego okresu wskazują na zwiększanie się liczby pacjentów z HFpEF, co jest związane m.in. z wydłużeniem życia i towarzyszącym temu procesem starzenia. Jedną z ostatnich odpowiedzi polskiego systemu ochrony zdrowia na znaczący i wciąż rosnący problem pacjentów z HF jest wprowadzony system opieki koordynowanej.
Niezmienne pozostają cele leczenia chorych z HF, które zawsze powinno się mieć na uwadze, sprawując ciągłą opiekę nad pacjentami z tą przewlekłą chorobą. Należy do nich przede wszystkim organicznie postępu choroby i wydłużenie życia pacjenta. Cele te powinny być realizowane poprzez zmniejszenie nie tylko ryzyka zgonu, lecz także liczby ponownych hospitalizacji z powodu zaostrzeń HF. Ważnym celem leczenia HF – szczególnie z punktu chorych i ich bliskich – jest także zwiększenie poczucia zdrowia poprzez redukcję objawów (zwłaszcza męczliwości), poprawę jakości życia oraz codziennego funkcjonowania w naturalnym środowisku życia pacjenta.

Klasyfikacja i diagnostyka niewydolności serca

Klasyfikacja niewydolności serca wciąż opiera się na ocenie frakcji wyrzutowej lewej komory (left ventricular ejection fraction – LVEF) oraz klasyfikacji czynnościowej Nowojorskiego Towarzystwa Kardiologicznego (New York Heart...


View full text...