Nowe spojrzenie na patogenezę niedrożności naczyń żylnych siatkówki

Wstęp
Ocena struktury i czynności sieci fibrynowej ocenianej ex vivo u pacjentów z przebytą niedrożnością naczyń żylnych siatkówki.

Materiał i metody
Badaniami objęto 59 pacjentów z niedrożnością naczyń żylnych siatkówki. Rozpoznanie niedrożności naczyń żylnych siatkówki ustalono na podstawie charakterystycznego obrazu dna oka, udokumentowanego fotografią cyfrową, wyniku angiografii fluoresceinowej i optycznej koherentnej tomografii siatkówki. Grupa kontrolna obejmowała 59 osób dobranych pod względem wieku, płci, indeksu masy ciała oraz przyjmowanych leków i czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. We wszystkich przypadkach badano ex vivo przepuszczalność skrzepów fibrynowych z osocza cytrynianowego, wyrażając ją współczynnikiem przepuszczalności Ks (stałą Darcy’ego). Wykonano analizę turbidimetryczną polimeryzacji fibryny, mierząc opóźnienie wzrostu absorbancji („lag phase”) i maksymalną absorbancję w fazie plateau (ΔAbmax), oraz indukowaną tkankowym aktywatorem plazminogenu fibrynolizę, ocenianą na podstawie szybkości narastania stężenia dimeru D (D-Drate), a także, a także maksymalne jego stężenie (D-Dmax). Czas potrzebny do zmniejszenia absorbancji o 50% (t50%) wartości maksymalnej przyjęto jako dodatkowy marker podatności skrzepu na fibrynolizę.

Wyniki
Właściwości sieci fibryny były niekorzystnie zmienione u chorych, którzy przebyli niedrożność naczyń żylnych siatkówki. Przepuszczalność skrzepu fibryny u pacjentów z niedrożnością naczyń żylnych siatkówki w porównaniu z jego przepuszczalnością u osób z grupy kontrolnej była o 30% mniejsza (p <0,0001). Pacjenci z rozpoznaną niedrożnością naczyń żylnych siatkówki, w porównaniu z grupą kontrolną, charakteryzowali się krótszym o 11% czasem „lag phase” niedrożności naczyń żylnych siatkówki (p<0,0001), świadczącym o szybszym powstaniu fibryny, oraz większą o 19% ΔAbmax (p<0,0001), wskazującą na tworzenie grubszych fibryli. Pacjenci z niedrożnością naczyń żylnych siatkówki wykazywali większe o 22% D-Dmax (p<0,0001), wskazujące na zwiększoną masę sieci fibryny poddanej fibrynolizie i dłuższy o 29% t50% (p <0,0001) w porównaniu z tymi parametrami u osób z grupy kontrolnej. Jedynie wartość D-Drate była podobna w obu grupach (p = 0,223). Różnice między grupami pozostały istotne statystycznie po uwzględnieniu stężenia fibrynogenu, stężenia glukozy i liczby płytek krwi.

Wnioski
Wyniki badań wskazują, że u pacjentów z niedrożnością naczyń żylnych siatkówki stwierdza się tendencję do powstawania zbitych sieci fibryny o grubszych i słabo poddających się lizie włóknach. Stężenie fibrynogenu i C-reactive protein CRP okazały się najważniejszymi modulatorami właściwości sieci fibryny.



Introduction
To evaluate (ex vivo) the characteristic of fibrin clotting in patients with retinal vein occlusion.

Material and methods
Fifty nine patients with a history of retinal vein occlusion were enrolled in the study. The diagnosis of retinal vein occlusion was based on the typical fundus appearance, supplemented by digital photography, fluorescein angiography, and optical coherence tomography. The control group consisted of 59 subjects matched for age, sex, body mass index, medications, and cardiovascular risk factors. The ex vivo fibrin clots obtained from citrate plasma samples from all patients were used for the measurement of clot permeation, expressed as the permeability coefficient, Ks (Darcy constant). The turbidity of fibrin clot formation, reflected by the “lag phase” of the turbidity curve and maximum absorbance at plateau (ΔAbmax), tissue-plasminogen activator (t-PA) – induced fibrinolysis characterized by maximum rates of increase in D-dimer levels (D-Drate) and maximum D-dimer concentrations (D-Dmax) were evaluated. The time required for 50% decrease in maximum clot absorption (t50%) was chosen as an additional marker of clot susceptibility to fibrinolysis.

Results
Patients with retinal vein occlusion were characterized by the unfavourable plasma fibrin clot properties. Clot permeability was 30% lower, as compared to the controls (p<0.0001), the “lag phase” was 11% shorter (p<0.0001) indicating faster fibrin formation, and the ΔAbmax was 19% higher (p <0.0001), indicating thicker fibrin fibers. The D-Dmax indicating thrombotic mass available for fibrinolytic agents was 22% higher in the RVO group (p <0.0001) and the t50% was 29% longer (p <0.0001) compared with controls. Only the D-Drate was similar in both groups (p = 0.223). The differences remained statistically significant after adjustment for fibrinogen, glucose, and platelet count.

Conclusions
The results indicate that in patients with retinal vein occlusion, less porous plasma fibrin clots composed of thicker fibrils with the reduced permeability and susceptibility to lysis are found, as compared to controls. Plasma fibrinogen and C-reactive protein levels are recognized as the most important modulators of fibrin function.