Nowe spojrzenie na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) – problem chorób współistniejących

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest jednym z najważniejszych problemów zdrowia publicznego. Na podstawie danych World Bank/WHO przewiduje się, że w 2020 r. POChP będzie trzecią przyczyną zgonów z powodu chorób [1].

Definicja POChP wg GOLD 2006
Według ostatniej modyfikacji raportu GOLD z 2006 r. (ang. Global Strategy for the Diagnosis, Management and Prevention of Chronic Obstructive Pulmonary Disease) POChP jest chorobą, której można zapobiegać i którą można skutecznie leczyć. W POChP zmiany płucne charakteryzującą się niecałkowicie odwracalnym ograniczeniem przepływu powietrza przez drogi oddechowe. Ograniczenie to jest zwykle postępujące i wiąże się z nieprawidłową odpowiedzią zapalną płuc na szkodliwe pyły lub gazy [2]. W POChP występują także znaczące zmiany pozapłucne, mogące wpływać na ciężkość choroby indywidualnie u poszczególnych chorych.

Przebieg naturalny POChP a choroby współistniejące
POChP ma różnorodny, indywidualny przebieg naturalny. Jest chorobą przewlekle postępującą, szczególnie u osób narażonych na działanie substancji szkodliwych. Wiąże się także z wieloma zmianami ogólnoustrojowymi, szczególnie w ciężkim i bardzo ciężkim stopniu zaawansowania choroby [3–5].
W trakcie choroby dochodzi do istotnych zaburzeń zarówno płucnych, jak i pozapłucnych. Agusti wyróżnia zmiany natury strukturalnej (np. remodeling dróg oddechowych, rozedma, utrata masy mięśniowej) oraz zmiany czynnościowe (np. zapalenie, apoptoza). Co więcej, czynniki te mają być współzależne z patomechanizmem zaklętego koła (tzw. visious circle hypothesis) [6]. Tradycyjnie POChP rozumiano jako występowanie przewlekłej obturacji. Obecnie zwraca się uwagę na związek zaburzeń przepływu powietrza w drogach oddechowych z nieprawidłowym procesem zapalnym – odpowiedzialnym za występowanie specyficznych zaburzeń funkcji śluzowo-rzęskowych, zmian w drogach oddechowych, miąższu płuc i narządów pozapłucnych – i uważa się, że obraz kliniczny POChP zależy od nasilenia objawów płucnych (szczególnie duszności, kaszlu i ograniczenia wydolności fizycznej), pozapłucnych i występowania chorób współistniejących, a nie wyłącznie od stopnia ograniczenia przepływu powietrza w drogach oddechowych [2, 7]. Optymalne leczenie POChP powinno zatem przeciwdziałać więcej niż tylko jednemu z elementów patogenetycznych POChP (zmiany płucne) i dążyć do przerwania łańcucha pozapłucnych skutków tej choroby [4, 5, 7, 8].
W...


View full text...