Nowe wytyczne zastosowania inhibitorów kinazy tyrozynowej u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca w Wielkiej Brytanii

Erlotynib oraz gefitynib należą do drobnocząsteczkowych inhibitorów kinazy tyrozynowej receptora naskórkowego czynnika wzrostu (ang. Epidermal Growth Factor Receptor – EGFR). Zablokowanie funkcji receptora prowadzi do spowolnienia wzrostu i rozprzestrzeniania się nowotworu. Największe korzyści z zastosowania inhibitorów obserwuje się u chorych z obecnością mutacji aktywującej w genie EGFR (chorzy EGFR+). Obowiązujące obecnie w Wielkiej Brytanii wytyczne NICE zalecają zastosowanie erlotynibu u chorych po niepowodzeniu chemioterapii pierwszej linii jako alternatywę do docetakselu w drugiej linii leczenia. W chwili obecnej nie ma wytycznych dotyczących zastosowania gefitynibu w drugiej linii leczenia. W praktyce klinicznej ocenia się status genu EGFR u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca przed rozpoczęciem leczenia, a NICE rekomenduje oba inhibitory kinazy tyrozynowej w leczeniu pierwszej linii u chorych EGFR+. Nie zaleca się ponownego zastosowania inhibitora kinazy jako składowej leczenia drugiej linii po progresji choroby z uwagi na zmniejszoną wrażliwość guza po uprzednim leczeniu erlotynibem lub gefitynibem. Istnieje jednak niewielka grupa chorych, u których status genu EGRF oceniany jest z opóźnieniem wynikającym z konieczności szybkiego włączenia leczenia przeciwnowotworowego. Projekt nowych wytycznych zaleca zastosowanie w drugiej linii leczenia u chorych EGFR+ uprzednio leczonych chemioterapią zarówno erlotynibu jak i gefitynibu. Nowe wytyczne zakładają również zastosowanie erlotynibu u chorych wcześniej leczonych chemioterapią, u których nie jest możliwe określenie statusu genu EGFR (zła jakość wyizolowanego DNA, niewystarczająca wielkość próbki tkanki guza). Projekt uaktualnionych wytycznych opiera się na nowych dowodach naukowych.