Nowoczesne leki stosowane w terapii dermatomikoz

Grzybice dermatofitowe (tzw. grzybice właściwe) są to schorzenia skóry, włosów i paznokci wywołane przez dermatofity. Te chorobotwórcze grzyby do swego wzrostu wymagają keratyny, dlatego też zakażenie przez nie spowodowane dotyczy jedynie struktur skeratynizowanych – naskórka, włosów i paznokci. Dermatomikozy stanowią obecnie poważny problem epidemiologiczny i terapeutyczny, a częstość ich występowania stale rośnie. Związane jest to z faktem, iż grzybice skóry są chorobami zakaźnymi, których szerzeniu się sprzyjają złe warunki higieniczne oraz duże skupiska ludzi [1].


Czynnikami usposabiającymi do rozwoju zakażenia są zarówno czynniki endogenne – związane z obniżeniem odporności organizmu oraz chorobami ogólnoustrojowymi, jak i czynniki egzogenne (środowiskowe) – wynikające z określonego stylu życia pacjenta [2].

Znanych jest ponad 40 gatunków dermatofitów, należących do trzech rodzajów: Trichophyton, Microsporum, Epidermophyton. Na podstawie lokalizacji zmian chorobowych wyróżniono następujące typy grzybic dermatofitowych:
· grzybicę owłosionej skóry głowy (tinea capitis) – postać powierzchowną i głęboką,
· grzybicę paznokci (tinea unguium),
· grzybicę stóp (tinea pedum),
· grzybicę rąk (tinea manuum),
· grzybicę pachwin (tinea inguinalis) oraz
· grzybicę skóry nieowłosionej innych okolic ciała (tinea cutis glabrae) [3].

Grzybica stóp i grzybica paznokci są najczęstszymi dermatomikozami u dorosłych, natomiast wśród dzieci częsta jest grzybica skóry owłosionej głowy. W leczeniu grzybic bardzo istotne jest właściwe rozpoznanie zakażenia, identyfikacja grzybów oraz obranie skutecznej metody terapeutycznej. Prawidłowo prowadzona diagnostyka powinna obejmować, oprócz badania klinicznego, pełną diagnostykę mikologiczną, na którą składają się:
· bezpośrednie badania mikroskopowe i preparaty barwione materiału ze zmian chorobowych (fragmentów paznokcia, włosów, łusek naskórkowych),
· hodowle i mikrohodowle mikologiczne na podłożu Sabourauda.
Identyfikację gatunkową wyhodowanych grzybów dokonuje się na podstawie ich cech makroskopowych (kolor, utkanie kolonii oraz struktura jej powierzchni) oraz cech mikroskopowych.
W sytuacji mikologicznego...


Pełna treść artykułu...