Nowy standard leczenia wczesnego raka piersi?
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 05.07.2011
Źródło: Whelan TJ, Olivotto I, Ackermann I et al. NCIC-CTG MA.20: An intergroup trial of regional nodal irradiation in early breast cacner. J Clin Oncol 29: 2011 (suppl; abstract LBA1003).
ASCO 2011: badacze z Kanady zaprezentowali wyniki randomizowanego badania (NCIC-CTG MA.20), w którym u kobiet chorych na raka piersi oceniali skuteczność uzupełniającej radioterapii okolicy regionalnych węzłów chłonnych dodanej do napromieniania całej piersi po przeprowadzonej operacji oszczędzającej gruczoł sutkowy. Do badania kwalifikowano kobiety, u których dodatkowo stwierdzono obecność przerzutów do węzłów chłonnych pachowych lub których guz pierwotny wykazywał cechy wysokiego ryzyka nawrotu choroby.
Obecnie leczenie z zachowaniem piersi (breast conserving therapy – BCT) uważa się za standard postępowania u kobiet chorych na wczesną postać inwazyjnego raka piersi. W wielu badaniach III fazy wykazano podobna korzyść w zakresie całkowitego przeżycia chorych po zastosowaniu BCT w porównaniu z amputacją piersi. Integralną częścią BCT jest napromienianie całej piersi (whole-brest irradiation – WBI), natomiast wskazania do radioterapii okolic węzłów regionalnych obejmują: obecność przerzutów do >4 węzłów chłonnych pachowych lub rozległe przejście nacieku przez torebkę węzła z naciekaniem tkanki okołowęzłowej. Przedmiotem kontrowersji jest rola radioterapii u kobiet, u których występuje pośrednie ryzyko wznowy choroby – czyli obecność przerzutów do 1-3 węzłów chłonnych pachowych.
Do badania NCIC-CTG MA.20 zakwalifikowano 1832 kobiety chore na raka piersi, w wieku 53 lat (średnia), u których zastosowano BCT. Chore biorące udział w badaniu, w zależności od wskazań poddane były uzupełniającej terapii systemowej – chemioterapii (91%) lub hormonoterapii (71%). U większości chorych kobiet (85%) w badaniu histopatologicznym stwierdzono 1-3 przerzuty w węzłach chłonnych pachowych, u 5% obserwowano >4 przerzutowe węzły chłonne, natomiast 10% stanowiły kobiety, u których nie zanotowano w/w zmian przerzutowych, aczkolwiek guzy tych chorych wykazywały cechy wysokiego ryzyka nawrotu choroby (guz pierwotny ≥5 cm lub ≥2 cm jeśli dodatkowo usunięto <10 pachowych węzłów chłonnych a guz nie wykazywał obecności receptorów estrogenowych (ER-) lub stopień złośliwości histologicznej był równy G3 lub, obserwowano okołoguzową inwazję naczyń). Badane kobiety randomizowano (stosunek 1:1) do grupy, w której napromieniano całą pierś (WBI) dawką 50Gy w 25 frakcjach z możliwością zastosowania dodatkowej dawki (boost) na loże po wyciętym guzie lub do ramienia badania, w którym dodatkowo naświetlano okolicę regionalnych węzłów chłonnych (regional nodal irradiation – RNI) dawką 45 Gy w 25 frakcjach.
U chorych, u których zastosowano WBI plus RNI w porównaniu do badanych poddanych jedynie WBI zaobserwowano wyższy odsetek 5 letniego przeżycia wolnego od choroby (disease free survival – DFS) – 89,7% vs 84% (HR=0,68; p=0,003). Odsetek 5-letnich przeżyć całkowitych (overall survival) był wyższy w grupie eksperymentalnej (92,3% vs 90,7%) jednak w momencie oceny wyników badania różnica ta nie była istotna statystycznie (p=0,07). W grupie chorych leczonych WBI plus RNI zaobserwowano wyższy odsetek powikłań w postaci stanów zapalnych skóry (50% vs 40%), zapalenia płuc (1,3% vs 0,2%) oraz obrzęku limfatycznego (7,3% vs 4,1%).
Autorzy badania podkreślają, że kobiety poddane operacji oszczędzającej pierś, u których dodatkowo stwierdzono przerzuty w 1-3 węzłach chłonnych pachowych poza napromienianiem całej piersi i systemowym leczeniem uzupełniającym powinny być poddane uzupełniającej radioterapii okolicy regionalnych węzłów chłonnych.
Do badania NCIC-CTG MA.20 zakwalifikowano 1832 kobiety chore na raka piersi, w wieku 53 lat (średnia), u których zastosowano BCT. Chore biorące udział w badaniu, w zależności od wskazań poddane były uzupełniającej terapii systemowej – chemioterapii (91%) lub hormonoterapii (71%). U większości chorych kobiet (85%) w badaniu histopatologicznym stwierdzono 1-3 przerzuty w węzłach chłonnych pachowych, u 5% obserwowano >4 przerzutowe węzły chłonne, natomiast 10% stanowiły kobiety, u których nie zanotowano w/w zmian przerzutowych, aczkolwiek guzy tych chorych wykazywały cechy wysokiego ryzyka nawrotu choroby (guz pierwotny ≥5 cm lub ≥2 cm jeśli dodatkowo usunięto <10 pachowych węzłów chłonnych a guz nie wykazywał obecności receptorów estrogenowych (ER-) lub stopień złośliwości histologicznej był równy G3 lub, obserwowano okołoguzową inwazję naczyń). Badane kobiety randomizowano (stosunek 1:1) do grupy, w której napromieniano całą pierś (WBI) dawką 50Gy w 25 frakcjach z możliwością zastosowania dodatkowej dawki (boost) na loże po wyciętym guzie lub do ramienia badania, w którym dodatkowo naświetlano okolicę regionalnych węzłów chłonnych (regional nodal irradiation – RNI) dawką 45 Gy w 25 frakcjach.
U chorych, u których zastosowano WBI plus RNI w porównaniu do badanych poddanych jedynie WBI zaobserwowano wyższy odsetek 5 letniego przeżycia wolnego od choroby (disease free survival – DFS) – 89,7% vs 84% (HR=0,68; p=0,003). Odsetek 5-letnich przeżyć całkowitych (overall survival) był wyższy w grupie eksperymentalnej (92,3% vs 90,7%) jednak w momencie oceny wyników badania różnica ta nie była istotna statystycznie (p=0,07). W grupie chorych leczonych WBI plus RNI zaobserwowano wyższy odsetek powikłań w postaci stanów zapalnych skóry (50% vs 40%), zapalenia płuc (1,3% vs 0,2%) oraz obrzęku limfatycznego (7,3% vs 4,1%).
Autorzy badania podkreślają, że kobiety poddane operacji oszczędzającej pierś, u których dodatkowo stwierdzono przerzuty w 1-3 węzłach chłonnych pachowych poza napromienianiem całej piersi i systemowym leczeniem uzupełniającym powinny być poddane uzupełniającej radioterapii okolicy regionalnych węzłów chłonnych.
