OBUMIERANIE TŁUSZCZOWATE – RZADKA JEDNOSTKA CHOROBOWA POWODUJĄCA TRUDNOŚCI TERAPEUTYCZNE: PRZEGLĄD DOSTĘPNYCH I POTENCJALNYCH METOD LECZENIA

Obumieranie tłuszczowate (OT) to rzadka, przewlekła choroba ziarniniakowa, powstająca głównie na skórze goleni u kobiet w średnim wieku. Jedynie 0,3% pacjentów z cukrzycą rozwinie OT, ale aż 60% pacjentów z OT choruje na cukrzycę. OT może współistnieć także z innymi chorobami, takimi jak: zapalenie tarczycy, choroby zapalne jelit, sarkoidoza, otyłość, dyslipidemia, nadciśnienie, choroba wieńcowa, udar, niewydolność nerek. Istnieje wiele teorii dotyczących patogenezy tej choroby, ale ostatecznie pozostaje ona niewyjaśniona. Dane naukowe dotyczące leczenia OT pochodzą głównie z opisów przypadków klinicznych i badań na małych grupach pacjentów. Do dnia dzisiejszego nie powstały jednorodne rekomendacje dotyczące leczenia OT. Steroidy stosowane miejscowo oraz w formie iniekcji od dawna stanowią leczenie pierwszego wyboru dla aktywnych, powiększających się zmian spowodowanych OT. Metody leczenia takie jak: inhibitory kalcyneuryny, retinoidy, sterydy podawane systemowo i wiele innych były stosowane z różnymi rezultatami. Obecnie żadna terapia nie wydaje się być znacząco lepsza od innych, ale część opisywanych terapii zdaje się wyróżniać. Inhibitory kinaz janusowych, inhibitory TNF-α, czy terapie wykorzystujące światło wykazują najbardziej obiecujące wyniki w leczeniu OT. Mimo dobrych efektów terapeutycznych, istnieje konieczność przeprowadzenia dalszych badań, w celu określenia skuteczności i bezpieczeństwa każdej z metod oraz stworzenia wytycznych dotyczących leczenia OT.

Necrobiosis lipoidica (NL) is a rare, chronic granulomatous condition occurring mostly on the skin of the pretibial area in middle-aged woman. Only 0.3% of diabetic patients will develop NL, but about 60% of patients with NL are diabetic. NL can coexist with other diseases such as: thyroiditis, inflammatory bowel disease, sarcoidosis, obesity, dyslipidemia, hypertension, coronary heart disease, stroke, and reduced renal function. There are multiple theories regarding the etiopathogenesis of NL, but it still remains unknown. Scientific data regarding treatment for NL consists mostly of case reports and rather small clinical trials. To this day, no uniform therapeutic recommendations have been created. Topical and intralesional corticosteroids have been the first-line treatment for active, enlarging NL lesions for years. Therapies such as calcineurin inhibitors, retinoids, systemic corticosteroids, and many more have been used with various results. Currently, no single therapy method is superior to another, though some of them seem to stand out. JAK inhibitors, TNF-α inhibitors and light therapies, among others, have been showing the most promising results in NL treatment. Despite good treatment results, further studies are required to establish real efficacy and the safety of each method and create uniform therapeutic guidelines for NL treatment.