OPIS PRZYPADKU
Chory na cukrzycę z wirusowym zapaleniem wątroby typu C

Na oddział diabetologii i chorób wewnętrznych przyjęto 51-letniego mężczyznę, u którego od kilku tygodni występowały nawracające niedocukrzenia. Pacjent ma wyższe wykształcenie, prowadzi aktywny tryb życia zawodowego, związany z nieregularnym przyjmowaniem posiłków i nie skarży się na inne dolegliwości. Rozpoznana 4 lata temu cukrzyca typu 2 leczona była przez 2 lata gliklazydem. Oprócz cukrzycy, pacjent leczył się również z powodu wykrytego kilka lat temu nadciśnienia tętniczego. Wartości ciśnienia w ciągu ostatnich kilku tygodni podczas spoczynku wynosiły średnio 120/70 mmHg. Podczas przeprowadzania rutynowej diagnostyki powikłań cukrzycy i ognisk zakażenia po roku od jej wykrycia, u pacjenta przypadkowo rozpoznano zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C. W tym czasie pacjent nie zgłaszał dolegliwości mogących sugerować postawione rozpoznanie.


W tym czasie wykonano badania biochemiczne, z których część przedstawiono w tab. 1.
Wykonano dalszą diagnostykę w poradni chorób zakaźnych i po potwierdzeniu obecności wirusa HCV (HCV-RNA metodą PCR – wynik dodatni) przeprowadzono roczną terapię interferonem. W trakcie leczenia przeciwwirusowego rozpoczęto leczenie insuliną, podawaną w modelu intensywnej czynnościowej insulinoterapii. Z uwagi na niewielkie dobowe zapotrzebowanie na insulinę (ok. 20 j./dobę przy wadze ok. 80 kg) pacjent podawał sobie jedynie insulinę o krótkim czasie działania do głównych posiłków. Potrzebną dawkę insuliny obliczał, stosując tabele wymienników węglowodanowych, przeliczając pół jednostki insuliny na każdy wymiennik węglowodanowy podczas śniadania i kolacji oraz jedną jednostkę na każdy wymiennik podczas obiadu.
Po zakończonym leczeniu interferonem uzyskano przejściowo ujemną wiremię, potwierdzoną badaniami PCR. Wówczas pacjent zaprzestał podawania insuliny, stosując dietę cukrzycową.
Kilka tygodni przed przyjęciem do szpitala pacjentowi ponownie zalecono stosowanie gliklazydu o przedłużonej formie uwalniania. Spowodowało to pogorszenie ogólnego samopoczucia, związanego głównie z nawracającymi niedocukrzeniami. Nasilenie dolegliwości następowało w ciągu dnia (po zwiększonym wysiłku fizycznym, w czasie dłuższej przerwy między posiłkami), jak też w nocy. Pacjent unikał hipoglikemii, spożywając przypadkowe dawki węglowodanów w postaci napojów (soki owocowe, coca-cola) lub cukru w kostkach i cukierków. Prowadziło to do powstania dużych dobowych wahań glikemii z...


Pełna treść artykułu...