OSTRE ZESPOŁY WIEŃCOWE. KARDIOLOGIA INWAZYJNA
Leczenie przeciwpłytkowe w ostrych zespołach wieńcowych – uwagi praktyczne

Wstęp
Proces aktywacji i agregacji płytek krwi oraz tworzenie zakrzepu na owrzodziałej blaszce miażdżycowej odgrywa główną rolę w patofizjologii ostrych zespołów wieńcowych (OZW).
Z tego powodu jak najszybsze zahamowanie funkcji płytek jest niezbędne do skutecznego leczenia ostrego zespołu wieńcowego. Z kolei przewlekła terapia przeciwpłytkowa stanowi podstawę leczenia stabilnej choroby wieńcowej, a celem jest w tym przypadku zapobieganie wystąpieniu OZW.
Nowoczesna farmakoterapia polega na zastosowaniu leków przeciwpłytkowych o takim mechanizmie działania, jak:
• zahamowanie aktywności cyklooksygenazy 1 (kwas acetylosalicylowy),
• blokada receptora dla ADP (tienopirydyny),
• blokada receptora GP IIb/IIIa (abciksimab, eptifibatyd, tirofiban).

Krótka charakterystyka grup leków przeciwpłykowych
Kwas acetylosalicylowy
Pomimo licznych badań oraz wprowadzenia do praktyki nowych leków przeciwpłytkowych kwas acetylosalicylowy (ASA) pozostaje wciąż podstawowym lekiem w leczeniu zarówno stabilnej choroby wieńcowej, jak i ostrych zespołów wieńcowych.
Tienopirydyny
W ciągu ostatnich lat dokonało się kilka zmian, jeśli chodzi o zastosowanie leków z tej grupy. Aktualne zalecenia omówiono w skrócie poniżej.
Klopidogrel – najczęściej stosowany lek z tej grupy, o udowodnionej w wielu badaniach skuteczności i najkorzystniejszym profilu bezpieczeństwa.
Tiklopidyna – obecnie prawie całkowicie zastąpiona przez klopidogrel, głównie ze względu na jej właściwości farmakokinetyczne (długi czas do rozwinięcia pełnego działania) oraz ryzyko groźnych, choć rzadko występujących działań niepożądanych (neutropenia i trombocytopenia).
Prasugrel – nowy lek stosowany w terapii ostrych zespołów wieńcowych, skuteczniejszy od klopidogrelu w redukcji ryzyka wystąpienia ponownego zawału i zakrzepicy w stencie, ale obarczony nieco wyższym ryzykiem powikłań krwotocznych [1]. Wykazuje przewagę nad klopidogrelem szczególnie w grupie pacjentów z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI) leczonych metodą angioplastyki (percutaneous coronary intervention, PCI) oraz w grupie pacjentów z cukrzycą poddawanych zabiegom angioplastyki. Przeciwwskazany u pacjentów po udarze mózgu lub z wywiadem przemijającego niedokrwienia mózgu.
Ponadto prowadzone są badania nad kolejnymi lekami z tej grupy.
Antagoniści receptora...


View full text...