Objaw Raynauda jako problem interdyscyplinarny

Objaw Raynauda jest jedną z najczęstszych reakcji skurczowych naczyń krwionośnych, zazwyczaj dotyczy palców rąk i stóp. Choroba Raynauda, inaczej zwana pierwotnym objawem Raynauda, jest rozpoznawana, gdy przyczyna schorzenia jest nieznana. Zespół Raynauda lub wtórny objaw Raynauda współtowarzyszy innym chorobom. Najczęstszym czynnikiem prowokującym skurcz naczyń jest ekspozycja na zimno. Charakterystyczny obraz kliniczny zwykle pozwala na szybkie ustalenia rozpoznania. Objaw Raynauda u większości chorych nie wymaga leczenia farmakologicznego, ale u niektórych osób objawy są nasilone i farmakoterapia staje się niezbędna. Leki z grupy antagonistów wapnia są często stosowane w leczeniu pierwszego rzutu. Alternatywne formy terapii obejmują: inhibitory konwertazy angiotensyny, leki 1-adrenergiczne, inhibitory fosfodiesterazy 5, antagonistów endoteliny, azotany, przeciwutleniacze, statyny, toksynę botulinową, a nawet autologiczne przeszczepy tkanki tłuszczowej.

Raynaud’s phenomenon is one of the most common disorders of the blood vessels, which usually affects fingers and toes. Raynaud’s disease, also called primary Raynaud’s phenomenon, is diagnosed when the cause is unknown, whereas Raynaud’s syndrome or secondary Raynaud’s phenomenon occurs as a skin manifestation of concomitant disease. The most common trigger is exposure to cold. Specific clinical features allow a quick diagnosis. Raynaud’s phenomenon usually does not require pharmacologic treatment, but in some cases symptoms are severe and pharmacotherapy is necessary. Calcium channel blockers are usually used as a first-line treatment. Alternative forms of therapy include angiotensin-converting-enzyme inhibitors, 1-adrenergic blockers, phosphodiesterase-5 inhibitors, endothelin antagonists, nitrates, antioxidants, statins, botulinum toxin, and even autologous fat grafting.