Objawowe leczenie wczesnej nefropatii cukrzycowej - współdziałanie z nefrologiem

Nefropatia cukrzycowa jest wynikiem zwyrodnieniowego uszkodzenia włośniczek kłębuszka, wynikającego z długotrwałej hiperglikemii u osób z cukrzycą typu 1 lub 2 i z działania innych promotorów zmian patologicznych o genetycznym oraz niegenetycznym charakterze. Zmiany te polegają na postępującym gromadzeniu się macierzy (substancji pozakomórkowej), w łączności z błoną podstawną włośniczek kłębuszków i błoną podstawną cewek nerkowych, w przestrzeni mezangialnej i śródmiąższowej, a także na zeszkliwieniu tętniczek kłębuszkowych i całych kłębuszków.


Nefropatia jest zespołem klinicznym, który charakteryzuje się mikroalbuminurią (30–300 mg/24 godz.), stałą albuminurią (>300 mg/24 godz, 200 μg/min) lub białkomoczem nieselektywnym, postępującym ubytkiem filtracji kłębuszkowej oraz podwyższeniem przezkłębuszkowego i systemowego ciśnienia krwi.
Nefropatia cukrzycowa jest z reguły składnikiem uogólnionej angiopatii cukrzycowej, współwystępuje z retinopatią cukrzycową i innymi naczyniopochodnymi uszkodzeniami narządów.


Występowanie

Zapadalność


Wielkość wskaźnika zapadalności jest bardzo zmienna, zależy od rodzaju obserwowanej populacji, definicji i kryteriów nefropatii. Królewski i wsp. analizując grupę 292 chorych na cukrzycę typu 1, rozpoznaną przed 21. rokiem życia w 1939, 1949 i 1959 r. stwierdzili, że zapadalność na jawną nefropatię w ciągu pierwszych 10 lat trwania cukrzycy była mała. W II dekadzie trwania cukrzycy wskaźnik zapadalności szybko wzrastał, osiągając największą wartość 2,5 proc. w 15. roku trwania cukrzycy, a następnie zmniejszał się do 1 proc. rocznie w dalszych dekadach trwania choroby. Niezależnie od okresu, w którym rozpoznano cukrzycę, zbiorcza częstość (wskaźnik chorobowości) stałego białkomoczu wynosiła 35 proc. w 40. roku trwania cukrzycy.
Badania retrospektywne, przeprowadzane na grupach chorych ze Steno Memorial Hospital w Kopenhadze wykazały podobną zależność, chociaż wskaźnik zapadalności w II dekadzie trwania cukrzycy był wyższy. Zapadalność wzrastała szybko po 10 latach trwania choroby, osiągając wartość 3–5 proc. między 16. a 20. rokiem trwania cukrzycy, a następnie zmniejszała się.


Chorobowość


Jawna nefropatia cukrzycowa (stały białkomocz) powstaje u 30–35 proc. pacjentów z cukrzycą typu 1: u pozostałych 65–70 proc. utrzymuje się zadowalająca funkcja...


Pełna treść artykułu...