Objawy nowotworów złośliwych - wskazania dla lekarzy poz

Leczeniem nowotworów złośliwych zajmują się onkolodzy, obecnie już o specjalizacjach narządowych: chirurdzy onkologiczni, ginekolodzy, hematolodzy, pulmonolodzy itd. W przypadku podejrzenia choroby nowotworowej należy chorego skierować do onkologa ogólnego, a po rozpoznaniu konkretnego nowotworu złośliwego – do onkologa o danym profilu leczenia.








Sposób leczenia (energia promienista, leczenie operacyjne, chemiczne, hormonalne, paliatywne) ustala lekarz onkolog. Zdarza się, że na skutek znacznego zaawansowania choroby nowotworowej pacjent kwalifikuje się do leczenia paliatywnego, a w danej miejscowości dotarcie do lekarzy opieki paliatywnej jest trudne; lekarz onkolog lub lekarz opieki paliatywnej zleca opiekę terminalną zespołowi opieki domowej (lekarz domowy+pielęgniarki), zawsze może on skonsultować się z onkologiem, psychologiem czy psychiatrą.


W większości przypadków bardzo wczesne objawy nowotworu złośliwego są niecharakterystyczne. Część chorych lekceważy je, nie uświadamiając sobie ich ważności. Obliczono, że ok. 50 proc. chorych zgłasza się do lekarza po przeszło 5 mies. od chwili ich zauważenia. Ponadto ok. połowa chorych na nowotwory przed skierowaniem do leczenia onkologicznego leczona jest zachowawczo – głównie objawowo – przez lekarza pierwszego kontaktu przez okres ok. 5 mies. bez ustalenia rozpoznania.

Na skutek opóźnionego rozpoznania nowotwór z niskiego (lokalnego) zaawansowania staje się bardzo zaawansowany. Powoduje to, że pacjenta już nie uda się wyleczyć, a jedynie przedłużyć mu życie. Wyleczalność nowotworów złośliwych w dużym stopniu zależy zatem od lekarza pierwszego kontaktu. Z myślą o nim zostały poniżej zamieszczone opisy najbardziej charakterystycznych objawów rozwijania się danego nowotworu oraz wskazówki, jakie badania potwierdzą wstępne podejrzenia choroby nowotworowej.




Ośrodkowy układ nerwowy



Nowotwory tego układu rozwijają się w każdym wieku. Niektóre mają skłonność do występowania rodzinnego (wywiad). Guzy wewnątrzczaszkowe mogą być pierwotne lub przerzutowe (sutek, płuco). Objawy kliniczne związane są zwykle ze wzrostem ciśnienia śródczaszkowego. Są to:

- bóle głowy,

- wymioty,

- nudności,

- zaburzenia świadomości,

- nadciśnienie.

Rozwojowi...


View full text...