Objawy stresu pourazowego u rodziców zmagających się z chorobą nowotworową dziecka – rola negatywnych treści poznawczych i zakłóceń w kluczowych przekonaniach

Cel: Podjęte badania miały na celu ustalenie związku między pourazowymi treściami poznawczymi, wynikającymi z doświadczenia sytuacji traumatycznej i zakłóceniami w kluczowych przekonaniach, a poziomem objawów stresu potraumatycznego (posttraumatic stress disorder – PTSD) oraz sprawdzenie, czy zakłócenia w kluczowych przekonaniach pośredniczą w relacji między pourazowymi treściami poznawczymi a objawami PTSD.

Metody: Analizie poddano wyniki uzyskane od 57 rodziców w wieku 25–57 lat (M = 35,38, SD = 8,32), którzy zmagali się z chorobą nowotworową dziecka. Mężczyźni stanowili 47,4% badanych, a kobiety 52,6%. W badaniach wykorzystano trzy narzędzia pomiaru, tj. Zrewidowaną Skalę Wpływu Zdarzeń, Inwentarz Pourazowych Treści Poznawczych oraz Inwentarz Podstawowych Przekonań Związanych z Negatywnym Zdarzeniem Życiowym.

Wyniki: Uzyskane wyniki wskazały na dodatnie związki pourazowych treści poznawczych i zakłóceń w kluczowych przekonaniach z nasileniem PTSD. Zakłócenia w kluczowych przekonaniach pełnią rolę mediatora w relacji między pourazowymi treściami poznawczymi a objawami PTSD.

Wnioski: Doświadczenie zdarzenia traumatycznego z reguły pociąga za sobą występowanie objawów stresu pourazowego. O nasileniu tych objawów decydują m.in. posiadane przez jednostkę przekonania dotyczące świata i własnej osoby. Doświadczenie choroby nowotworowej dziecka jest dla rodziców doświadczeniem traumatycznym. Negatywne treści poznawcze oraz zakłócenia w kluczowych przekonaniach sprzyjają utrzymywaniu się objawów PTSD. Zakłócenia w posiadanych przekonaniach pełnią rolę mediatora w relacji między negatywnymi treściami poznawczymi a objawami PTSD. Redukcja objawów PTSD, a tym samym powrót do zdrowia, wymaga zmiany przekonań zniekształconych w wyniku doznanej traumy.

Purpose: The study aimed at establishing the relationship between posttraumatic cognitions resulting from traumatic experiences as well as disruption in core beliefs and the level of symptoms of posttraumatic stress (PTSD). Another aim was to check whether the disruption of core beliefs is a mediator between posttraumatic cognitions and symptoms of PTSD.

Methods: Results obtained from 57 parents aged 25-57 years (M = 35.38, SD = 8.32), who have dealt with their child’s cancer (men – 47.4%; women – 52.6%) were examined. Three measuring methods were used in the study: the Impact of Event Scale-Revised (IES-R), Posttraumatic Cognitions Inventory (PTCI) and the Core Beliefs Inventory (CBI).

Results: The results showed positive associations between posttraumatic cognitions as well as disruption of core beliefs and the severity of PTSD. Challenges for core beliefs act as mediators in the relationship between posttraumatic cognitions and symptoms of PTSD.

Conclusions: The experience of a traumatic event usually entails the occurrence of posttraumatic stress symptoms. The severity of these symptoms is determined by, among others, the individual’s beliefs about the world and about themselves. The experience of a child’s cancer is a traumatic experience for parents. Negative cognitions and disruption in key beliefs favour the persistence of PTSD symptoms. Disturbances in beliefs are mediators in the relationship between negative cognitions and symptoms of PTSD. Reducing symptoms of PTSD, and thus recovery, requires a change in beliefs that are distorted by trauma.