Ocena efektywności leczenia biologicznego w przebiegu choroby Takayasu
Autor: Andrzej Kordas
Data: 12.11.2015
Źródło: Efficacy of Biological-Targeted Treatments in Takayasu Arteritis: Multicenter, Retrospective Study of 49 Patients; Arsene Mekinian et al.; Circulation. 2015;132:1693-1700, published online before print September 9 2015, doi:10.1161/CIRCULATIONAHA
Arsene Mekinian i wsp. zaprojektowali badanie, którego celem była ocena efektywności oraz bezpieczeństwa stosowania leków biologicznych w przebiegu choroby Takayasu. Wyniki badania opublikowano na łamach czasopisma Circulation.
Retrospektywnym, wieloośrodkowym badaniem objęto grupę 49 pacjentów (80% stanowiły kobiety, mediana wieku 42 lata) z rozpoznanym zapaleniem tętnic Takayasu, leczonych przy wykorzystaniu antagonistów TNF-alfa (80%) lub tocilizumabu (20%).
Ogółem wśród pacjentów w grupie badanej odpowiedź na zastosowane leczenie biologiczne (częściową lub pełną) po 6 oraz 12 miesiącach uzyskano odpowiednio u 75% oraz 83% osób. W czasie obserwacji odnotowano ponadto malejące stężenie białka CRP oraz stosowanych dawek prednizonu wśród pacjentów z grupy badanej (stężenie białka CRP w chwili rozpoczęcia badania: 30 mg/l vs 6 mg/l po 12 miesiącach stosowania leczenia biologicznego, P<0.05; dzienna dawka prednizonu w chwili rozpoczęcia badania 15 mg vs 7.5 mg po 12 miesiącach stosowania leczenia biologicznego, P<0.05).
Wykazano ponadto, iż wśród pacjentów leczonych przy wykorzystaniu leków biologicznych znamiennie częściej uzyskiwano 3-letni okres wolny od zaostrzenia w porównaniu z osobami leczonymi przy wykorzystaniu standardowych leków modyfikujących przebieg choroby (90.9% vs 58.7%, P=0.0025). Nie odnotowano różnic w skuteczności terapii pomiędzy grupą osób stosujących leki z grupy antagonistów TNF-alfa oraz osobami stosującymi tocilizumab.
Mediana czasu obserwacji pacjentów wyniosła 24 miesiące. W tym czasie działania niepożądane związane z zastosowanym leczeniem biologicznym odnotowano u 21% pacjentów. U 6.6% pacjentów w związku z powyższym zadecydowano o zaprzestaniu terapii biologicznej.
Podsumowując, autorzy badania wykazali, iż leki biologiczne stosowane w przebiegu choroby Takayasu cechują się dużą efektywnością, przy stosunkowo rzadkim występowaniu działań niepożądanych związanych z zastosowanym leczeniem.
Ogółem wśród pacjentów w grupie badanej odpowiedź na zastosowane leczenie biologiczne (częściową lub pełną) po 6 oraz 12 miesiącach uzyskano odpowiednio u 75% oraz 83% osób. W czasie obserwacji odnotowano ponadto malejące stężenie białka CRP oraz stosowanych dawek prednizonu wśród pacjentów z grupy badanej (stężenie białka CRP w chwili rozpoczęcia badania: 30 mg/l vs 6 mg/l po 12 miesiącach stosowania leczenia biologicznego, P<0.05; dzienna dawka prednizonu w chwili rozpoczęcia badania 15 mg vs 7.5 mg po 12 miesiącach stosowania leczenia biologicznego, P<0.05).
Wykazano ponadto, iż wśród pacjentów leczonych przy wykorzystaniu leków biologicznych znamiennie częściej uzyskiwano 3-letni okres wolny od zaostrzenia w porównaniu z osobami leczonymi przy wykorzystaniu standardowych leków modyfikujących przebieg choroby (90.9% vs 58.7%, P=0.0025). Nie odnotowano różnic w skuteczności terapii pomiędzy grupą osób stosujących leki z grupy antagonistów TNF-alfa oraz osobami stosującymi tocilizumab.
Mediana czasu obserwacji pacjentów wyniosła 24 miesiące. W tym czasie działania niepożądane związane z zastosowanym leczeniem biologicznym odnotowano u 21% pacjentów. U 6.6% pacjentów w związku z powyższym zadecydowano o zaprzestaniu terapii biologicznej.
Podsumowując, autorzy badania wykazali, iż leki biologiczne stosowane w przebiegu choroby Takayasu cechują się dużą efektywnością, przy stosunkowo rzadkim występowaniu działań niepożądanych związanych z zastosowanym leczeniem.
