Ocena nasilenia supresji szpiku kostnego u pacjentów z bolesnymi przerzutami do układu kostnego leczonych izotopem strontu 89

Izotop strontu 89 (^89Sr) po raz pierwszy został zastosowany w 1941 r. Był on obiektem wielu badań, w których potwierdzono jego skuteczność w leczeniu i łagodzeniu bólu spowodowanego przerzutami do kości. Uważany jest za lek bezpieczny, jednak niepozbawiony działań niepożądanych. Szczególnie groźne mogą być powikłania hematologiczne w postaci supresji szpiku kostnego. Celem pracy o charakterze retrospektywnym była ocena nasilenia tego efektu ubocznego w materiale własnym. Przeanalizowano 15 podań izotopu u chorych zakwalifikowanych do leczenia ^89Sr z powodu nasilonych dolegliwości bólowych w przebiegu rozsiewu choroby nowotworowej do kośćca. U pacjentów po podaniu ^89Sr brano pod uwagę ewentualny spadek liczby erytrocytów, leukocytów i płytek krwi na dwóch wizytach kontrolnych w porównaniu z wartością w dniu kwalifikacji. Od daty podania do pierwszej wizyty kontrolnej minęło średnio 21 ±6 dni, a do drugiej kontroli średnio 51 ±9 dni. W materiale własnym toksyczność 3. lub 4. stopnia odnosząca się do spadku liczby leukocytów nie wystąpiła u żadnego pacjenta. U dwóch chorych stwierdzono toksyczność 3. stopnia w zakresie spadku ilości płytek krwi (liczba płytek krwi 25 000–49 000) na drugiej wizycie kontrolnej. Przy kwalifikacjach zgodnie z wytycznymi supresje szpiku kostnego zagrażające życiu występują bardzo rzadko. Wraz z postępem choroby dochodzi do spadków parametrów morfologii krwi obwodowej i zmniejszenia rezerwy szpikowej, co wskazuje na zasadność kierowania na leczenie izotopowe pacjentów z nasilonymi dolegliwościami bólowymi we wczesnych stadiach choroby przerzutowej do układu kostnego.

The isotope strontium-89 (^89Sr) was used for the first time in 1941. It was the focus of many studies in which the effectiveness of treating pain caused by bone metastases was confirmed. It is considered as a safe drug, but not without side effects. Haematological complications (e.g. bone marrow suppression) may be dangerous. The aim of the study was to assess the severity of this type of side effect using our own material. It was a retrospective study of 15 cases of ^89Sr treatment. We compared counts of erythrocytes, white blood cells, and platelets before treatment and on two control visits. The first visit was 21 ±6 days after treatment, and the second one was an average of 51 ±9 days after treatment. In our own material, toxicity grade 3 or 4 in relation to white blood count did not occur in any patient. Toxicity grade 3 PLT between 25,000 and 49,000 occurred in two patients on the second visit. When qualifying according to guidelines the treatment is safety. As the disease progresses, the blood morphology and bone marrow reserve decrease. This points to the necessity to refer patients in the early stage of painful bone metastatic disease for ^89Sr treatment.