Ocena skuteczności terapii żywieniowej w indukcji remisji i poprawie stanu odżywienia u dzieci z aktywną chorobą Leśniowskiego-Crohna

Wstęp: Zaburzenia wzrastania i niedożywienie są częstymi powikłaniami choroby Leśniowskiego-Crohna u dzieci. Całkowite żywienie enteralne stanowi opcję terapeutyczną w ak-tywnej postaci schorzenia.

Cel: Ocena skuteczności terapii żywieniowej w indukcji remisji klinicznej u dzieci z aktywną postacią choroby oraz porównanie jej z konwencjonalną steroidoterapią.

Materiał i metody: Do badania włączono 20 dzieci z aktywną postacią chorobą Leśniowskiego-Crohna. Wszyscy pa­cjenci otrzymali w szpitalu wyłącznie żywienie enteralne, które następnie kontynuowano w domu przez 6 tygodni. Wyko­nano badania wyjściowe przed rozpoczęciem leczenia oraz

2 tygodnie po zakończeniu żywienia. Pacjenci, którzy uzyskali remisję choroby, byli następnie obserwowani przez 12 miesięcy w celu oceny czasu remisji choroby. Oceniano: aktywność choroby określaną w skali pediatrycznej PCDAI, parametry laboratoryjne oraz stan odżywienia. Grupę kontrolną stanowiły 24 dzieci z zaostrzeniem choroby Leśniowskiego-Crohna, które otrzymały standardowe leczenie steroidami.

Wyniki: Remisję osiągnięto u 40% pacjentów otrzymujących terapię żywieniową i 45,8% stosujących steroidoterapię. W obu grupach czas trwania remisji nie przekraczał 12 miesięcy. W grupie badanej stwierdzono znamienny statystycznie przyrost masy ciała, wskaźnika masy ciała oraz beztłuszczowej masy ciała. Wśród parametrów laboratoryjnych obserwowano zwiększenie stężenia hemoglobiny oraz białka C-reaktywnego. Nie stwierdzono różnic w poziomie OB, płytek krwi i albumin. W grupie dzieci leczonych glikokortykosteroidami odnotowano jedynie statystyczne zmiany stężenia białka C-re­aktywnego.

Wnioski: Całkowite żywienie enteralne jest skuteczne w uzyskaniu indukcji remisji u dzieci ze średnio ciężką i ciężką postacią choroby Leśniowskiego-Crohna. Ponadto poprawia stan odżywienia i hamuje zapalenie jelit. Wyniki indukcji remisji u pacjentów leczonych całkowitym żywieniem enteralnym są zbliżone do wyników indukcji remisji w porównywalnej grupie dzieci leczonych glikokortykosteroidami.

Introduction: Growth retardation and malnutrition are very common complications of Crohn’s disease in children. Total enteral nutrition (TEN) may be considered as therapeutic approach in active disease.

Aim: To assess the efficacy of enteral nutrition in inducing remission in children with active Crohn’s disease and compare it with conventional steroid therapy.

Material and methods: The study group consisted of 20 children with active Crohn’s disease. All patients were placed

on a total enteral nutrition regimen in hospital which was continued for 6 weeks at home. Children were examined

at the time of recruitment and after 2 weeks of TEN. Those who reached remission (n = 8) were followed up for the next 12 months. Clinical condition expressed by PCDAI, blood tests and nutritional status were analyzed. The control group consisted of 24 children with active Crohn’s disease treated with conventional steroid therapy.

Results: Remission was achieved in 40% of patients on enteral nutrition and 45.8% on steroid therapy, respectively. In both groups duration of remission was 12 months at most. In the study group there was a significant increase in body weight, body mass index and lean body mass (LBM).

Conclusions: Enteral nutrition is an effective treatment in inducing remission in children with active and moderate Crohn’s disease. It can suppress gut inflammation and improve growth. Its effectiveness is comparable to conventional steroid therapy.