Ochrona nerek u chorych na cukrzycę

Choroby nerek i dróg moczowych spowodowane cukrzycą stanowią jedną z głównych przyczyn cierpień, inwalidztwa i umieralności. Z tego względu agresywne zapobieganie nefropatii i jej leczenie są ważnym składnikiem planu postępowania w każdym przypadku cukrzycy. Nefropatia cukrzycowa jest wynikiem zwyrodnieniowego uszkodzenia włośniczek kłębuszka, spowodowanego długotrwałą hiperglikemią u osób z cukrzycą typu 1 lub typu 2 oraz działaniem innych promotorów zmian patologicznych o genetycznym i niegenetycznym charakterze. Zmiany te polegają na postępującym gromadzeniu się macierzy (substancji pozakomórkowej) w łączności z błoną podstawną włośniczek kłębuszków i błoną podstawną cewek nerkowych w mezangialnej i śródmiąższowej przestrzeni, a także na zeszkliwieniu tętniczek kłębuszkowych i całych kłębuszków.




Nefropatia cukrzycowa to zespół kliniczny, który charakteryzuje się:
- mikroalbuminurią (30–300 mg/dobę),
- stałą albuminurią (>300 mg/24 h lub >200 µg/min) lub białkomoczem nieselektywnym,
- postępującym ubytkiem filtracji kłębuszkowej,
- podwyższeniem przezkłębuszkowego i systemowego ciśnienia krwi.

Nefropatia cukrzycowa jest z reguły składnikiem uogólnionej angiopatii cukrzycowej, współwystępuje z retinopatią cukrzycową i innymi naczyniopochodnymi uszkodzeniami narządów. Jawna nefropatia cukrzycowa (stały białkomocz) powstaje u 30–35 proc. pacjentów z cukrzycą typu 1, u pozostałych 65–70 proc. przez wiele lat utrzymuje się zadowalająca funkcja nerek, mimo obecności charakterystycznych dla cukrzycy strukturalnych zmian w nerkach. U chorych, u których w ciągu 20 lat nie pojawiają się objawy nefropatii, w dalszym przebiegu cukrzycy zagrożenie ulega zmniejszeniu.

W cukrzycy typu 2 wskaźnik chorobowości z powodu nefropatii jest określony mniej dokładnie. Jeszcze przed kilkunastoma laty uważano, że nefropatia i schyłkowa niewydolność nerek są bardzo rzadkie w tym typie cukrzycy. Obserwacje kliniczne i codzienna praktyka ośrodków dializ wskazują jednak, że w wielu krajach świata schyłkowa niewydolność nerek jest dość częsta u osób, u których cukrzyca typu 2 ujawniła się we względnie młodym wieku, w 4.–5. dekadzie życia. W ostatnich 30 latach zapadalność na nefropatię u chorych na cukrzycę zmniejszyła się, prawdopodobnie głównie dzięki udoskonaleniu leczenia cukrzycy.

Można obecnie uznać, że stosowanie...


Pełna treść artykułu...