Octan abirateronu w leczeniu pierwszej linii chorych na raka prostaty opornego na kastrację
Podczas tegorocznego spotkania ASCO 2012 (American Society of Clinical Oncology), które odbyło się w Chicago (USA), zaprezentowano wyniki badania COU-AA-302 oceniającego skuteczność octanu abirateronu skojarzonego z prednizonem w porównaniu z samym prednizonem w leczeniu chorych na przerzutowego, bezobjawowego lub skąpoobjawowego raka prostaty opornego na kastrację (mCRCP). Zakwalifikowani mężczyźni nie otrzymywali wcześniej chemioterapii z powodu mCRCP.
Octan abirateronu jest doustnym inhibitorem hamującym wytwarzanie androgenów z trzech źródeł: jąder, kory nadnerczy i tkanki nowotworowej. Jest steroidowym inhibitorem CYP17A1 (CYP450c17), enzymu biorącego udział w syntezie dehydroepiandrosteronu i androstendionu, które mogą być następnie metabolizowane do testosteronu. Działanie abirateronu polega na zmniejszeniu produkcji testosteronu, który stymuluje wzrost komórek raka prostaty. Octanu abirateronu w połączeniu z prednizonem lub prednizolonem został wcześniej rejestrowany (na podstawie wyników badania COU-AA-301), do leczenia zaawansowanego lub przerzutowego raka prostaty opornego na kastrację (mCRCP) u mężczyzn, u których wystąpiła progresja choroby, lub którzy wcześniej byli leczeni chemioterapią zawierającą docetaksel.
Do wieloośrodkowego, randomizowanego badania 3 fazy (COU-AA-302) zakwalifikowano 1088 mężczyzn chorych na bezobjawowego lub skąpoobjawowego mCRCP, którzy wcześniej nie otrzymywali chemioterapii. Po przeprowadzeniu cząstkowej analizy niezależne grono ekspertów uznało wyższość leku badanego nad placebo i podjęto decyzję o „odślepieniu” badania oraz zastosowaniu octanu abirateronu u chorych, u których stwierdzono progresję choroby po zastosowaniu placebo. W grupie chorych otrzymujących lek badany zaobserwowano istotne statystycznie wydłużenie radiologicznego przeżycia wolnego od progresji (radiographic progression free survival – rPFS). Mediana rPFS w grupie kontrolnej wynosiła 8.3 miesięcy, jednak u chorych otrzymujących octan abirateronu nie została osiągnięta ponieważ w grupie badanej rzadziej obserwowano progresję choroby (n=150 – octan abirateronu vs n=251 – placebo) – HR 0.43; 95% CI 0.35-0.52; p<0.0001.
Mediana całkowitego przeżycia (overall survival – OS) chorych w grupie badanej nie została osiągnięta, natomiast w grupie kontrolnej wynosiła 27.2 miesięcy (HR=0.75; 95%CI 0.61-0.93; p=0.0097). Ponadto w grupie otrzymującej octan abirateronu zaobserwowano wydłużenie:
- mediany czasu do progresji PSA – 12.3 vs 10.9 miesięcy (HR=0.82; 95%CI 0.42-0.57; p<0.0001),
- mediany czasu do zastosowania chemioterapii – 25.2 vs 16.8 miesięcy (HR=0.58; 95%CI 0.49-0.69; p<0.0001)
- mediany czasu do wystąpienia pogorszenia stanu ogólnego ECOG o jeden (lub więcej) punkt – 12.3 vs 10.9 miesięcy (HR=0.82; 95%CI 0.71-0.94; p=0.0053)
Mediana czasu do zastosowania opioidów z powodu dolegliwości bólowych wiązanych z chorobą nowotworową nie została osiągnięta w grupie leczonej octanem abirateronu, natomiast w grupie kontrolnej wynosiła 23.7 miesięcy (HR=0.69; 95%CI 0.57-0.83; p=0.0001). Powikłania 3 i 4 stopnia częściej występowały w grupie leczonej octanem abirateronu: nadciśnienie tętnicze (3.9% vs 3.0%), hipokaliemia (2.4% vs 1.9%), podwyższenie w surowicy krwi wartości ALT (5.4% vs 0.7%) oraz AST (3.0% vs 0.7%).
CJ Ryan, MR Smith, JS De Bono et al. Interim analysis (IA) results of COU-AA-302, a randomized, phase III study of abiraterone acetate (AA) in chemotherapy-naive patients (pts) with metastatic castration-resistant prostate cancer (mCRPC). J Clin Oncol 30, 2012 (suppl; abstr LBA4518)
Opracował dr Jacek Mackiewicz
Octan abirateronu jest doustnym inhibitorem hamującym wytwarzanie androgenów z trzech źródeł: jąder, kory nadnerczy i tkanki nowotworowej. Jest steroidowym inhibitorem CYP17A1 (CYP450c17), enzymu biorącego udział w syntezie dehydroepiandrosteronu i androstendionu, które mogą być następnie metabolizowane do testosteronu. Działanie abirateronu polega na zmniejszeniu produkcji testosteronu, który stymuluje wzrost komórek raka prostaty. Octanu abirateronu w połączeniu z prednizonem lub prednizolonem został wcześniej rejestrowany (na podstawie wyników badania COU-AA-301), do leczenia zaawansowanego lub przerzutowego raka prostaty opornego na kastrację (mCRCP) u mężczyzn, u których wystąpiła progresja choroby, lub którzy wcześniej byli leczeni chemioterapią zawierającą docetaksel.
Do wieloośrodkowego, randomizowanego badania 3 fazy (COU-AA-302) zakwalifikowano 1088 mężczyzn chorych na bezobjawowego lub skąpoobjawowego mCRCP, którzy wcześniej nie otrzymywali chemioterapii. Po przeprowadzeniu cząstkowej analizy niezależne grono ekspertów uznało wyższość leku badanego nad placebo i podjęto decyzję o „odślepieniu” badania oraz zastosowaniu octanu abirateronu u chorych, u których stwierdzono progresję choroby po zastosowaniu placebo. W grupie chorych otrzymujących lek badany zaobserwowano istotne statystycznie wydłużenie radiologicznego przeżycia wolnego od progresji (radiographic progression free survival – rPFS). Mediana rPFS w grupie kontrolnej wynosiła 8.3 miesięcy, jednak u chorych otrzymujących octan abirateronu nie została osiągnięta ponieważ w grupie badanej rzadziej obserwowano progresję choroby (n=150 – octan abirateronu vs n=251 – placebo) – HR 0.43; 95% CI 0.35-0.52; p<0.0001.
Mediana całkowitego przeżycia (overall survival – OS) chorych w grupie badanej nie została osiągnięta, natomiast w grupie kontrolnej wynosiła 27.2 miesięcy (HR=0.75; 95%CI 0.61-0.93; p=0.0097). Ponadto w grupie otrzymującej octan abirateronu zaobserwowano wydłużenie:
- mediany czasu do progresji PSA – 12.3 vs 10.9 miesięcy (HR=0.82; 95%CI 0.42-0.57; p<0.0001),
- mediany czasu do zastosowania chemioterapii – 25.2 vs 16.8 miesięcy (HR=0.58; 95%CI 0.49-0.69; p<0.0001)
- mediany czasu do wystąpienia pogorszenia stanu ogólnego ECOG o jeden (lub więcej) punkt – 12.3 vs 10.9 miesięcy (HR=0.82; 95%CI 0.71-0.94; p=0.0053)
Mediana czasu do zastosowania opioidów z powodu dolegliwości bólowych wiązanych z chorobą nowotworową nie została osiągnięta w grupie leczonej octanem abirateronu, natomiast w grupie kontrolnej wynosiła 23.7 miesięcy (HR=0.69; 95%CI 0.57-0.83; p=0.0001). Powikłania 3 i 4 stopnia częściej występowały w grupie leczonej octanem abirateronu: nadciśnienie tętnicze (3.9% vs 3.0%), hipokaliemia (2.4% vs 1.9%), podwyższenie w surowicy krwi wartości ALT (5.4% vs 0.7%) oraz AST (3.0% vs 0.7%).
CJ Ryan, MR Smith, JS De Bono et al. Interim analysis (IA) results of COU-AA-302, a randomized, phase III study of abiraterone acetate (AA) in chemotherapy-naive patients (pts) with metastatic castration-resistant prostate cancer (mCRPC). J Clin Oncol 30, 2012 (suppl; abstr LBA4518)
Opracował dr Jacek Mackiewicz
