Od Redakcji
Wspomnienie o prof. dr. hab. n. med. Zygmuncie Antoszewskim (1920–2007)

27 września 2007 r. zmarł w Cieszynie prof. dr hab. n. med. Zygmunt Antoszewski – wieloletni Kierownik Zakładu Anestezjologii i Reanimacji Centralnego Szpitala Górniczego w Katowicach-Ochojcu, twórca pierwszego polskiego „sztucznego płuco-serca”. Wiele wspomnień i refleksji towarzyszyło licznie zebranym przyjaciołom i współpracownikom Profesora, którzy w pogodnym, jesiennym dniu żegnali go na niewielkim cmentarzu w podgórskim Ustroniu. Mieliśmy wrażenie, że wraz z Jego odejściem skończyła się pewna epoka, że opuściła nas właśnie jedna z wielkich i zarazem najbardziej barwnych, „renesansowych” postaci polskiej anestezjologii, osobowość niezwykła,
o wielu zainteresowaniach i pasjach. Zapamiętaliśmy Profesora jako człowieka o wielkiej radości życia, życzliwego ludziom, traktującego z charakterystycznym, żartobliwym dystansem skomplikowane, aczkolwiek przyziemne sprawy tego świata.
Historia zawodowego życia Profesora jest niezwykle interesująca. Profesor Zygmunt Antoszewski urodził się
w 1925 r. w Kutach, na kresach wschodnich. Niewiele osób wie, że początkowo przygotowywał się do zawodu protetyka i po złożeniu w 1949 r. egzaminu na Oddziale Stomatologicznym Akademii Medycznej w Łodzi uzyskał dyplom uprawnionego protetyka. W latach 1949–1955 pracował
w Zabrzu jako technik protetyk, a następnie odbył studia stomatologiczne w Śląskiej Akademii Medycznej (ŚAM), uzyskując w 1959 r. dyplom lekarza dentysty. Nie zadowoliło to jednak Profesora – postanowił kontynuować studia na Wydziale Lekarskim tej uczelni, uzyskując w 1963 r. dyplom lekarza medycyny. Kończąc studia medyczne, miał już
38 lat, a więc był w wieku, w którym trudno jest dziś rozpoczynać zawodową, a tym bardziej naukową karierę.
Dla Profesora ta przeszkoda nie miała jednak żadnego znaczenia. Rozpoczął pracę w I Klinice Chirurgii ŚAM pod kierownictwem prof. Stanisława Szyszki, początkowo jako chirurg, jednak szybko zmienił zdanie i przeniósł swe zainteresowania na anestezjologię. W 1966 r. uzyskał stopień doktora nauk medycznych, a w cztery lata później – II stopień specjalizacji w zakresie anestezjologii, reanimacji i ratownictwa.
Dalsza kariera Profesora związana była z pracą w Międzyinstytutowym Zakładzie Anestezjologii i Reanimacji Śląs-
kiej Akademii Medycznej. Habilitował się w 1975 r., przedkładając rozprawę pt. „Aparat śląskie sztuczne płuco-serce i jego metodyczno-kliniczne...


View full text...